พระปิฎกปฏิญาณฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 20 : หน้า 22/227

ประโยค - พระปิฎกปฏิญาณฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 20 ใช้ เพื่อประโยชน์นำข่าวสารมา. [ พระราชาให้สืบข่าวพระรัตนตรัย ] พระราชาให้ฆ่าสัตว์นั้น บริโภคแต่ว่าชั่วร้าย แล้วส่งไป ด้วยพระดำรัสว่า " พวกท่านไปเถิด, เที่ยวไป ๒ หรือ ๓ โยชน์ แล้ว" ทราบว่าพระพุทธ พระธรรม หรือพระสงฆ์อุปฐัมแล้ว จงนำข่าวที่ ให้เกิดสุขมาแก่เรา " ม่าใช้เหล่านั้น ออกโดยประตูทั้ง ๔ เที่ยวไป ได้ ๒-๓ โยชน์ ไม่ได้ว่าแล้วก็กลับ. [ พระราชาได้รับข่าวพระรัตนตรัยจากพ่อค้้ามา ] ต่อมาวันหนึ่ง พระราชาทรงมาซื้อสบูตะ อันอามาตย์พันหนึ่ง แถวคล่อม เสด็จไปพระราชอุทยาน ทอดพระเนตรเห็นพวกพ่อค้า ประมาณ ๕๐๐ ผู้มาร้องอ้อนเพลียกำลังเข้าสู่พระนคร แล้วทรงดำริว่า " ขนเหล่านี้ลำบากในการเดินทางไกล, เราจัดให้ฟังข่าวอย่างหนึ่ง" จากสำนักแห่งชนเหล่านี้เป็นแน่" จึงรับสั่งให้เรียกพ่อค้าเหล่านั้นมา แล้วตรัสถามว่า " ท่านทั้งหลายมาจากเมืองไหน ?" พ่อค้าผู้นั้น พระเจ้าขา พวกข้าพระองค์มาจากนครชื่อวัดดี ซึ่งมีอยู่ในที่สุดประมาณ ๑๒ โยชน์ แต่พระนครนี้. พระราชา. ก็ว่าอะไร ๆ อุปคีขึ้นในประเทศของพวกท่าน มีอยู่หรือ? พ่อค้าผู้นั้น ข่าวอะไร ๆ อย่างอื่นไม่มี, แต่มพระสัมมา สัมพุทธเจ้ายังอุดมขึ้นแล้ว. พระราชาทรงมีสริระอันดีมีวรรณะ ๕ ถูกต้องแล้ว ในทันใด