พระธรรมปัตถุกาแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 141 : หน้า 143/227

ประโยค - พระธรรมปัตถุกาแปล ภาค ๕ - หน้าที่ 141 ภิญญ. "พระเจ้าข้า ธรรมคำอธิษฐานมากมักกำลัง, บุรุษ นั่นกระทำอุจจาระธรรมไว้มาก, เขายังคุณวิสัยให้บังเกิดด้วยเหตุท่า นั่นอย่างไรได้?" พระศาสดาตรัสว่า "ภิญญั้งหลาย เธอทั้งหลายของอย่า ถือประมาณแห่งธรรมที่เราแสดงแล้วว่า "น้อยหรือมาก" เพราะว่า แม้วาคำเดียวที่จะคุ้ยประโยชน์ ประเสริฐโดยแท้" เมื่อจะทรง สิ้นอนสนิทแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :- " หากวาฬแต่งพัน ไม่ประกอบด้วยบทธที่เป็น ประโยชน์ใช่:,บทที่เป็นประโยชน์ บทเดียว ซึ่งบุคคลฟังแล้วสงบได้ ประเสริฐกว่า." [แม่กอรวก] บรรดาบทเหล่านี้ นทว่า สหสุมิจิ เป็นคำสำหรับกำหนด. อธิบายว่า "แม่กว่าว่าที่ขาดกำหนดด้วยตั้งพันอย่างนี้ คือ ๑ พัน ๒ พันไส้, ก็ว่านั้นไม่ประกอบด้วยบทที่เป็นประโยชน์ คือ ประกอบด้วยบททั้งหลายที่ไม่มีประโยชน์ อันประกาศแต่เรื่อง พรรนอากาส พรรณนาอุปรา และพรรณนาปรับฉบับ ไม่แสดง นิพพาน มี่มากเพียงใด; ก็เป็นวาจาชั้นนั้นแหละ เพียงนั้น." สองบทว่า เอก อุดมปิ่น ความว่า ส่วนบุคคลฟังว่าใด ที่ เป็นประโยชน์แม้บทเดียวแห่งนี้ว่า "นิทก,นี้ติไปนกาย, วิชา เราตามบรรลุแล้ว, คำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เราจะทำ แล้ว." ยอมลงมะงับ ด้วยการสงบระงับ ก็เลยมีวาระเป็นต้นได้,