พระอังคภปัไดอธิวัถถ์กุลแปล ภาค ๔ - หน้า ที่ 158 : หน้า 160/227

ประโยค - พระอังคภปัไดอธิวัถถ์กุลแปล ภาค ๔ - หน้า ที่ 158 ของท่านแก่ฉันเกิด." ลำดับนั้น ปริทัซกทั้งหมดหลายให้บางบรรพชาแล้ว. [ธิดาเศรฐฐูฐเป็นปริทัซก] ธิดาเศรฐฐูฐนี้พอบวงแล้ว ถามว่า "ท่านผู้เจริญ อะไรเป็นสูงสุดแห่งบรรพชาของท่าน." ปริทัซก. นางผู้เจริญ บุคคลกระทำธรรมในสง ๑๐ แล้ว พึงอธิบายให้บังเกิดบ้าง พึงเรียนว่าพันหนึ่งบ้าง นี้เป็นประโยชน์สูงสุดแห่งบรรพชาของพวกเรา. ธิดาเศรฐฐูฐ. ดิฉันไม่อาจจะยังมาให้เกิดได้ก่อน แต่ตอบเรียนว่าวพันหนึ่ง พระผู้เป็นเจ้า. ลำดับนั้น ปริทัซกเหล่านั้น งั้นนางให้เรียนว่าวพันหนึ่งแล้วกล่าวว่า "ศิละ ท่านที่เรียนแล้ว, บัดนี้ ท่านจงเที่ยวไปบนพื้นที่พูทวีป ตรวจดูสามารถถามปัญหาอะไร" แล้ว ให้หวั่นในมือแก่นาง ส่งไปด้วยวังว่าว่า "ไปเกิด นางผู้เจริญ; หากใคร ๆ เป็นภูษออจากถามปัญหากับท่านได้, ท่านจงเป็นนามปริจาริ ของผู้คนเทียว; หากเป็นบรรพดิ์, ท่านจงบรรพชาในสันดุ้งผู้นั้น." นางมีชื่อว่า ชมพูริพาชิกา ตามนาม (ไม้) ออกจากที่นี้เพื่อถามปัญหากับผู้ตนเห็นแล้ว ฯ คนชื่อว่าสามารถจะกล่าวกับนางไม่ได้มีแล้ว มนุษย์ทั้งหลายพอฟังว่า "นางชมพูริพาชิกาแต่ที่นี่" ย่อมหนีไป. นางเข้าไปรู้บ้านหรือคำถามเพื่อภิทา ถ๋อองภาราไว้