พระธัมม์ปทัฏฐานภาค ๔ - หน้า 156 : หน้า 158/227

ประโยค - พระธัมม์ปทัฏฐานแปล ภาค ๔ - หน้า 156 ไฟทุรณ์ ท่านผู้เจริญ ท่านจงถือเอาทั้งหมด และจงประกาศว่าวันนี้ฉันเป็นทาสิ่." โรรฟันนั่นแล้ว กล่าว่า "เมื่อฉันคิดจะทำอย่างนั้น หลอดไปแล้ว ก็ก็บอกแก่มารดาบิดา ฉันจงมาให้ได้ หลอดอย่ารำคาญภูไปกเลย" ดังนี้แล้ว กล่าวว่าคำนี้ว่า :- "หล่อนอย่ารำคาญรำบาญนักเลย, จริงๆห่อสิ่งของ เข้าเกิด, ชีวิตของหล่อนไม่มีดอก, ฉันละถือ เอาสิ่งของทั้งหมด" [ ธิดาศรีผู็ลักโรรกเขาตาย ] นางคิดว่า "โอ กรรมนี้หนัก, ชื่อว่าปัญญา ธรรมดา มิได้สร้างมานเพื่อประโยชน์แก่กัน, ที่แท้ สร้างมาเพื่อประโยชน์ พิจารณา, เราก็รู้สึกที่ควรจะกระทำแก่น่า." ลำดับนั้น นางกล่าวว่า "นาย ท่านถูกจับนำไปว่า เป็นโจร" ในกาลใด, ในกาลนั้น ฉันจบบอกแก่กรมารดาบิดา, ท่าน ทั้ง ๒ นั้นสะทรัพย์พ้นหนึ่ง ให้ท่านมะทำไว้ในเรือน, เช่นเดิม แต่นั้นฉันดูกุญปากร่าน, วันนี้ท่านจงให้ฉันกระทำตัว (ท่าน) ให้เห็นถนัดแล้วไว้." โจรนั่นกล่าวว่า "ดีละ นางผู้เจริญ, หล่อนจงทำตัว (ฉัน) ให้เห็นถนัด แล้วไหนก็" ดังนี้แล้ว ก็ได้รับอยู่บนยอดเขา. ที่นั้น นางทำทับภิณ ๓ ครั้ง ให้โจรนั้นในที่ ๔ สถานแล้ว กล่าวว่า