ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปฏิรูปจากแปล ภาค ๕ - หน้าที่ ๕๗
จุดมนตอลพระอาทิตย์ยังไว้. ท้าวมหาราชทั้ง ๔ ถืออารักษาทั้ง ๔
ทิศในป่าใกล้ราษฎร์ ท้าวลักษณ์เทวราชยืนอยู่กลางอารักษาที่สายยู, ถึงราษฎร์
มีความมวนขวาบน้อยด้วยนึกเสียว่า: เป็นพระพุทธเจ้า ยังไม่ได้เพื่อ
จะนั่งอยู่ใด้, ยังไม่ได้เป็นอารักษาพอเนตรของเรา ที่ซุ้มประตู, พวก
บันฑิตเห็นคนใบหน้าเกล้ากำลังไหว้น่ำไปจาก เหมือง ช่างศราฝ่าตัวลูกศรให้
ตรง และช่างถากกำถากถากไม้แล้ว ถือเอาเหตุนัน ให้เป็น
อารมณ์ ทรมานตนเองแล้ว ย่อมเห็นพระอารักษ์ไว้ได้ดีเดียว ดังนี้
แล้ว เมื่ออารักจบองค์แสดงธรรม ดรพระอารักษ์ว่า :-
" อันคนใบ้ย้อมหลายอ่อนใบ้, ช่างศรทั้งหลาย
ย่อมดัดศร, ช่างถากทั้งหลายย้อมกากไม้, บันฑิต
ทั้งหลายย่อมฝึกตน."
[ แก่อรรถ ]
บรรดาบาทเหล่านั้น ทว่ อุก It เป็นดัง ความว่า ชนทั้งหลาย
ดูที่คอนบนแผ่นดิน ณ ที่เป็นบ่อแล้วทำเมือง หรือวางรางไม้ไว้
อ่อนในบ้านไปสู่ที่ต้องการ เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่าอุปนำ
บทว่า เตชะ ได้แก่ ลูกรักษ์
มีพระพุทธธิบาย ดรดังนี้ว่า :-
" พวกคนใบ้ย้อมใบ้นำไปตามชอบใจของตนได้, แม้ช่างศร
ย่อมดัดลูกศร คือทำให้ตรง, ถึงช่างถาก เมื่อจะถากเพื่อเป็น
ประโยชน์แก่ทัพสมภารมักเป็นดังนี้ ย่อมดัดไม้ คือทำให้ตรงหรือ