พระพุทธศาสนาและการเจริญจิตใจ : หน้า 108/227

ประโยค - พระบรมโพธิสมภารภก ๔ - หน้าที่ 106 พระเจ้า ขตรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย ใคร ๆ ไม่อาจให้ความโกธรหรือความประทุษร้าย เกิดขึ้นแก่ภิกษุสงฆ์ได้ ภิกษุหลาย จิตของพระสารีบุตรชนกับด้วยแผ่นดินใหญ๋ เช่น กับเสน่ห์ และเช่นกับหัวน้ำใส เมื่อจะทรงสืบอนุญาตแสดงธรรม จึงตรัส พระคาถานี้:- " ภิกษุใด เสมอด้วยแผ่นดิน เปรียบด้วยเสาเขื่อน คำที่ มีวัตรดี มีอสนังปิอคตม ไปปราสาทแล้ว เหมือนหัวน่ำปรากฏจากป็อกตมย่อมไม่ (ยินดี) ยินร้าย, สงสารทั้งหลายย่อมไม่มีแก่ภิกษุผู้นั้น ผู้ คงที่. " [ แก้ความ ] เนื้อความแห่งพระคาถานั้น ดังนี้:- ภิกษุทั้งหลาย ชนทั้งหลายย่อมทิ้งของเสดอมของหอมและ ระเบียบดอกไม้เป็นต้นนบ ย่อมทิ้งของไม่สะอาดมืดมนและกรีสนเป็นต้น บาง ลงในแผ่นดิน องิ์ดคู่เป็นต้น ย่อมถ่ายปิอสาระบ้าง ย่อมถ่าย อาจจะแบ่ง รดเสาเขื่อน อนึ่งผีเป็นต้น ย่อมถ่ายไว้ใต้ประตูเมือง, แต่ชนทั้งหลาย พวกอื่น ย่อมสักการะเสาเขื่อนนั้น ด้วยวัตถุมิของหอมและระเบียบ ดอกไม้เป็นต้น, ในเพราะการทำนั้น ความยินดีหรือความยินร้าย ย่อม ไม่เกิดแก่แผ่นดิน หรือเสน่นั้นแน่นอนใด; ภิกษุผู้นาสพึงได้ชื่อว่าผู้ที่ดี เพราะความเป็นผูไม่หวั่นไหว ด้วยโลกธรรมทั้งหลาย ฯ