พระอัปปัปทุจฉาถอดแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 194 : หน้า 196/227

ประโยค- พระอัปปัปทุจฉาถอดแปล ภาค ๔- หน้าที่ 194 กีมือออาดกลั้นน้ำตาไว้ได้ เมื่อพระเถระเหล่านั้น คิดอยู่ว่า ' สามเณรถูกโจมตีตายแล้วหรือยังหนอ' ก็มิอุ้มงหน้า ได้- เพราะฉะนั้น เรายึดท่านแหละ จึงจักไป." [ สามเณรถกลับไปเยี่ยมพวกภิกษุ ] สามเณรนั้นมีภิกษุ ๕๐๐ รูปเป็นบริวารไปในที่นั้น เมื่อ ภิกษุเหล่านั้นกลับได้ความมาใจเพราะเห็นตนแล้ว กล่าวว่า "ส่งกิจจะ ผู้สตุนร บ เธอได้ชีวิตแล้วหรือ?" จึงตอบว่า "อย่างนั้นน่ะรับ, โรงเหล่านี้จะใครจะผมจะผมให้ดาย ก็ไม่อาจนำมาได้ เลื่อใสในคุณธรรม ของกระผม พิงธรรมแล้ววะ กระผมด้วยหวังว่า' เยี่ยมท่านแล้ว จักไป' ขอท่านจงเป็นผู้ไม่ประมาณทำสมดรรธรรมิด, กระผมจักไป สำนักพระศาสดา" แล้วไหว้ภิกษุเหล่านั้น พวกมเณรนอกนี้ไปยังสำนัก พระอุปชานะ, เมื่อท่านนวมว่า "สงกจะ เธอได้ยินเทศแล้ว หรือ?" จึงตอบว่า "ถูกแล้ว ขรึม" ดังนี้แล้วเล่าเรื่องนั้น, ก็เมื่อพระเถระกล่าวว่า "ส่งกิจจะ เธอไป, เยี่ยมพระศาสดา.' เธอ รู้วา "ดีละ" แล้วไหว้พระเถระพาณิชณฑ์แห่่นไปยังสำนัก พระศาสดา, แม้เมื่อพระศาสดตรัสถามว่า "ส่งกิจจะ เธอได้ยินตลา แล้วหรือ?" ถึงกราบูลเรื่องนั้น. [ ผู้มีศีลประเสริฐกว่าอภิคุณ ] พระศาสดตรัสถามว่า "ได้ยินว่าอย่างนั้นหรือ? กิขญ ทั้งหลาย, เมื่อพวกภิกษุพูดรับว่า "อย่างนั้น พระเจ้าข้า" จึง ๑. ถือความว่า "ไม่เป็นอันดั่งหน้ากำมะลูได้.