พระมหามาลัยฤทธิ์กษัตริย์ภาค ๕ - หน้า 50 : หน้า 52/227

ประโยค - พระมหามาลัยฤทธิ์กษัตริย์ภาค ๕ - หน้าที่ 50 ถืออาตร หรืออธิบายของเธอ ยังไม่แน่เลื่อมใสก็ดี; อีกอย่างหนึ่ง วัดที่พึ่งทำในวิหารของพระเณร ยังมือ; อันนี้ พระเณร, เมื่อฤทธิ์สูงขึ้นไปภายในบ้านแล้ว, เที่ยวไปว่า วิหาร กาวดี้ ๆ ยังไม่กวาด ดังนั้นน่านำไปในภายหลัง เก็บเตียงดังเป็นต้น ที่ยังเก็บไว้ไม่เรียบร้อยแล้ว จึงเข้าไปบ้านภายหลัง; อีกอย่างหนึ่ง ท่านคิดเห็นว่า "พวกเดียถีเข้าไปยังวิหารว่างแล้ว อย่าได้ผ่อะพูดว่า ดูถูก ที่นั่งของพวกสาวพระสมณ โคดม ดังนี้ แล้ว จึงได้จัดแจงวิหารทั้งสิ้น เข้าไปบ้านภายหลัง; เพราะฉะนั้นแม้นวันนั้น พระเณรให้สามเสนนั้นเอง ถืออาตรวิจาร เข้าไปบ้านสายหนอ [ สามเณรเข้าไปบ่นตามากับพระเณร ] สามเณรเมื่อเดินไปกับพระอุปชฌาย์ เห็นเหมืองในระหว่างทาง จึงเรียกถามว่า "นี่ชื่ออะไร ? ขอรับ" พระเณร ชื่อว่าเหมือง สามเณร. เขาทำอะไร ? ด้วยเหมืองนี้. พระเณร เขาไปนำขีดนี้ ๆ แล้ว ทำการงานเกี่ยวด้วยข้าวกล้าของตน. สามเณร. ก็นำมีจิตไหม ? ขอรับ. พระเณร. ไม่มี เธอ. สามเณร. ชนทั้งหลายชอบใจขีดนี้ๆไม่มีมีจิตเห็นปลาบนี้สู่ๆ ตนปรารถนาแล้ว ๆ ได้หรือ ? ขอรับ.