ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระอิฐมผูปฏิรูปถามแปลภาค ๕ - หน้า ที่ 82
ของหมอชีวกนั้น." พวกกฎ็ได้พาพระผู้มีพระภาคเจ้าไปยังสวน
มะม่วงของหมอชีวกแล้ว. หมอชีวกกราบเรื่องนั้น ไปสู่สำนัก
พระศาสดา ถวายนาสชวนานี้ชั่ง เพื่อประโยชน์กำชับผล
พันแผลเสร็จแล้ว ได้กราบทูลคำนั้นว่าพระศาสดาว่า " พระเจ้าข้า
บ้างพระองค์ประกอบเสร็จแก่มนุษย์ผู้หนึ่งซึ่งภายในพระนคร, บ้างพระองค์
จึงไปยังสำนักของมนุษย์นั้นแล้ว จัก (กลับ) มาภิธาน, เกาสั่งจึงตั้ง
อยู่โดยยามที่บ้างพระองค์ฟังไว้นั้นและ จนกว่าข้าพระองค์กลั้บ
มาแล้ว."
เขาไปทำกิจที่ควรทำแก่บรรษุนั้นแล้ว กลับมาในเวลาปิดประตู
จึงไม่ทันประตู. ที่นั่น เขาได้มีความวิตกอย่างนี้ว่า " แน่จริง เรา
ทำกรรมหนักเสียแล้ว, ที่เราอาวาสอย่างชงชะงัด พันแผลที่พระบาท
ของพระองค์เจ้า ดูคณามีญ์; เวลานี้เป็นเวลแก่แผลนั้น,
เมื่อแผลนั้นอ่อนเรายไม่แก้, ความร้อนในพระสิริของพระผู้ม
พระองค์จะกำเกิดตลอดคืนยังรุ่ง."
[ แผลของพระศาสดาหายสนิท ]
ขณะนั้น พระศาสตรืสี่อพระอานนทเกรมม้ารมเช้า รับสั่งว่า
" อานนท์ หมอชีวกมาในเวลานี้ไม่ทันประตู, ก็ขอคิดว่า ' เวลานี้
เป็นเวลแก่แผล,' เธอจงแก้แผลนั้น." พระเศรษแล้ว. แผล
หายสนิท ดูจะเกิดไม่หลุดออกจากต้นไม.
๑. อณุญาตสุต แปลว่า คนใดคนหนึ่ง.