กสิณโคดมเถร: การสอนเรื่องชีวิตและความตาย : หน้า 223/227

ประโยค- พระสัมพุทธวัจฉะฉบับแปล ภาค ๔ หน้าที่ 221 อุปสมบทแล้วปรากฏชื่อว่า "กสิณโคดมเถร." วันหนึ่ง นางถิงจะโรงอุโบสถ นั่งตามประทิปเห็นปลวก ประทิปปลุกพลกขึ้นและหรีง ได้ถือเป็นอารมณ์ว่า "สัตว์เหล่านี้ กออย่างนั้นเหมือนกัน เกิดขึ้นและดับไปดงปลวกประทิป, ผู้ถึงพระ นิพพาน ไม่ปรากฏอยู่่งั้น." พระศาสดาประทับนังในพระคันธภูมิฉันแล ทรงแผ่พระธรรมี ไป ดังนั่งตรัสตรงหน้าหนาน ตรัสว่า "อย่างนี้นั่น โดดมี สัตว์เหล่านั้น ย่อมเกิดและดับไปเหมือนปลวกประทิป, ถึงพระนิพพาน แล้ว ย่อมไม่ปรากฏอยู่่งั้น; ความเป็นอยู่แม้เพียงขณะเดีียว ของ ผู้ถึงพระนิพพาน ประเสริฐว่าวความเป็นอยู่ ๑๐๐ ปี ของผู้ไม่เห็น พระนิพพานอย่างนั้น." ดังนี้แล้ว เมื่อตอธสืบอนสนิทแสดงธรรม จิงตรัสพระคาถานี้ว่า:- "กิยใด ไม่เห็นบ่อก่อนไม่ตาย พิงเป็นอยู่ ๓๐๐ ปี, ความเป็นอยู่วันเดียว ของผู้เห็นนบ อันไม่ ตาย ประเสริฐกว่า ความเป็นอยู่ของผู้นั้น." [แก้อรรถ] บรรดาบทเหล่านี้ สองบทว่า ออม ปะ คือว่า ออมทา- นิพพาน อันเป็นส่วนที่เว้นจากมรณะ. คำที่เหลือ เช่นเดียวกับคำเป็นก่อนนั้นแหละ. ๑. ภิชฌานดิโย