พระฐัมนาทุตติของแปล ภาค ๕ – หน้าที่ 189 : หน้า 191/227

ประโยค – พระฐัมนาทุตติของแปล ภาค ๕ – หน้าที่ 189 เมื่อจะรักษาชีวิตของตนอย่างเดียวเท่านั้น จึงกล่าวอย่างว่าว่า "นายข้าพเจ้าเป็นคนกินเนื้อ กินภาษที่เป็นเนื้อเต็มโต, จึงชื่อว่าคนกินเนื้อ เป็นคนภาพถิ่น, ก็ภาพพระผู้เป็นเจ้า. แม้ออกมาจากสกุลใสๆสุดหนึ่งเป็นภราดิยีเดียว; ภูมิ ๑๑ รูปอยู่ในนั้นน, พวกท่านจงมากภิญญาเหล่านี้แล้วทำกรรม, เทวดาของพวกท่านจงดี เป็นอย่างยิ่ง." [ พวกโจรไปจับภิญญาเพื่อทำพลกรรม ] พวกโจรฟังคำนันแล้วก็คิดว่า "คนนี้ดูดี, ประโยชน์อะไร" ด้วยคนภาพถิ่นนี้, พวกเราก็มาพวกกษัตริยทำพลกรรม" ดังนี้แล้ว จึงกล่าวว่า "มาเถิด, จงแสดงที่อยู่ของภิญญาเหล่านั้น" แล้วให้เขานั่นแลเป็นผู้นำทาง ถึงที่นั่นแล้ว ไม่เห็นภิญญาในท่ามกลางวิหาร จึงถามเขาว่า "พวกภิญญาไปไหน?" เขารู้ก็วัดของภิญญาเหล่านั้นเพราะอยู่ถึง ๒ เดือน จึงกล่าวอย่างนั่งว่า "พวกภิญญาจับประชุมกัลด้วยเสียงระงม." หัวหน้าโครตีรฉะมัญิวแล้ว, พวกภิญญาได้ยินเสียงระงมก็คิดว่า "ใครตีระงมผิดเวลา, ความไม่ผาสุกจึงมี" แล้วนี้แล้ว, จึงนั่งบนแผ่นหินที่เขาแต่งตั้งไว้โดยลำดับตรงกลางวิหาร. พระสังคสะแลดูพวกโจรแล้ว ถามว่า "อุบาสก ใครตีระงมนี้." หัวหน้าโครตอบว่า "ข้าพเจ้าเองขอรับ." พระสงฆเลราะ เพราะเหตุไร? หัวหน้าโอร. พวกข้าฯว่านบานบทพระจำงไว้, จัก