พระอุปถัมป์ภูกัณฑ์แปล ภาค ๔ - หน้าที่ 124 : หน้า 126/227

ประโยค - พระอุปถัมป์ภูกัณฑ์แปล ภาค ๔ - หน้าที่ 124 ที่ไหน? อุบลกิ Thisนั่นรักด้วยไม้สะเกามหนามขาว เป็นเช่นกับสถาน ที่อยู่ของพวกเปรต. ครั้งนั่น ภิกษุหนุ่ม ๒ รูปภาพอึ่นมาแล้ว อุบลกิภาวข้าวต้ม และของควรเคี้ยวหหลายแม่ก็ภูมิแห่กันแล้ว ถามอย่างนั้น เหมือนกัน ภิกษุเหล่านั้น กล่าวว่า "อุบลกิ พวกฉันไม่อาจ พรรณนาได้, ที่อยู่ของพระเณร เป็นเช่นกับเทวสภาเชื่องสุธรรม ดูดุตแต่งขึ้นด้วยฤทธิ์." อุบลกิกล่าวว่า "ภิกษุพวกที่มาครั้งแรกกล่าวอย่างอื่น ภิกษุ พวกนี้กล่าวอย่างอื่น ภิกษุพวกที่มาครั้งแรก ลืมอะไรไปเป็นแน่ จัก กลับไปในเวลาที่กลายดูแล้ว, ส่วนภิกษุฉันกลับไปในเวลาที่พระเณร ตกแต่งนิรมิตสถานที่ด้วยฤทธิ์" เพราะความที่ตนเป็นบันติทีจรงทรบ เนื่องวามัน. ได้อ่อนอยู่แล้วด้วยว่าว่า "จักฤลามในกลที่พระศาลา เสด็จมา." ต่อกาลเพียงครูเดียวแต่กันนั่นพระศาลาดันอภักสูงสมัว ล้อม เสด็จไปสู่เรือนของนางวิสาขา ประทับนั่งเหนื่ออันเขา ตกแต่งไวแล้ว, นางอุบาลกิษสูงมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขโดยเการพ ในเวลเสร็จภักดี ถ่ายบังองค์พระศาลาแล้ว, มูลสามเฉพาะว่า "พระเจ้าขา บรรดากิฐที่ไปกับพระองค์ บางพวกกล่าวว่า "ที่อยู่ ของพระเรวตะ เป็นปรากด้วยไม่สะเกา่ บางพวกกล่าวว่า เป็น สถานที่รื่นรมย์; ที่อยู่ของพระเณรนั่นเป็นอย่างไรหนอเอน? พระศาลาดรงค์ดับกันนั่นแล้วตรัสว่า "อุบลกิ จะเป็นบ้าน หรือเป็นป่าก็มา, พระอรหันต์ทั้งหลายออยู่ในทีใด, ที่นั่นน่ารื่นรมย์".