พระฉัมพิภูมิ - ภาค ๔ บทที่ 42 : หน้า 44/227

ประโยค- พระฉัมพิภูมิถูกแปลภาค ๔ หน้า ที่ 42 ท้าวสักกะนั่น เสด็จเข้าไปในเรือนของมหาคุณคะนนแล้ว ให้ นำข้าวสารเป็นต้นมาแล้ว ทรงส่งมหาคุณคะนนไปด้วยคำว่า " ไป เกิดท่าน, จงนำภิทกที่ถึงแก่มรณา " ฝ่ายผู้จัดการท่าน ได้ขยับกุฏิไปสู่เรือนของพวกชเหล่านั้น ๆ ตามรายการที่จัดไว้ในบัญชีนั้นแล้ว มหาคุณคะนนน ไปยังสำนักงานของเขา แล้วพูว่า " จงให้กุฏิที่ถึงแก่มรณี " เขาได้สติขึ้นในขณะนั้น จึงพูว่า " อันลิ้มภิทกสำหรับแก่นิสัยแล้ว" มหาคุณคะเป็นเหมือน ถูกประหารที่ท้องด้วยหอกอันคม ประคองแขนร้าวร้าว "เหตุไฉไล ให้ผมภิทกายเสียเถอะ ? คุณ, แม้ผมอาทิตย์ชวนแล้วเมื่อวาน ก็ พร้อมด้วยอรรถยา ทำงานจ้างตลอดวัน วันนี้ แต่เช้าตรู่ เที่ยวไปที่ ฝังแม่ว้า เพื่อขอการผักแวงแล้วจึงมา เวลา ท่านนงให้กุฏิแน่จรูปลกรณ์ หนึ่งและ [ มหาคุณคะนนนเป็นพระศาสดา ] คนทั้งหลายประชุมกันแล้ว ถามว่า " มหาคุณคะ นั่นอะไร กัน ? " เขาบอกเนื้อความนั้น คนเหล่านั้น ถามผู้จัดการว่า " จริง ไหม ? เพื่อน, ได้ยินว่า มหาคุณคะนนน ท่านชะลอชวนว่า จงทำงาน ข้างแล้วถวายภิทกายแก่นิสัยสักรูปหนึ่ง." ผู้จัดการ. ขอรับ นาย คนเหล่านั้น. ท่านจัดการภิทกมีประมาณถึงเท่านี้ ไม่ได้ให้ ภิทกแก่มหาคุณคะนนนี่สักรูปหนึ่ง ทำกรรมหนาเกือบแล้ว เขาอายใจ ด้วยคำพูดของคนเหล่านั้น จึงพูดมามหาคุณคะ