อายุและการเจริญในพระพุทธศาสนา พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 4 หน้า 182
หน้าที่ 182 / 227

สรุปเนื้อหา

ในพระพุทธศาสนาเน้นย้ำถึงความสำคัญของอายุและการเจริญเติบโตของจิตใจ โดยเฉพาะในธรรมที่กล่าวถึงข้อดีและคุณธรรมที่ทำให้ผู้คนสามารถเจริญเติบโตได้อย่างมีความสุขและเป็นประโยชน์ ในการประชุมของภิกษุท่านหนึ่งได้ถามว่า 'พวกเธอนั่งประชุมกันด้วยเรื่องอะไร' การสนทนานี้นำไปสู่การพูดถึงความสำคัญของการมีอายุยืน และการเผยแพร่ธรรมะซึ่งควรเจริญขึ้นด้วยเหตุ 5 ประการ เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนทำความดีและมีคุณธรรมที่ดีขึ้น ผ่านการกราบไหว้และนับถือท่านผู้มีอาวุโสและคุณธรรมที่สูงกว่า

หัวข้อประเด็น

-อายุในพระพุทธศาสนา
-การเจริญของจิตใจ
-คุณธรรมและเหตุผลในการพัฒนาคุณภาพชีวิต
-บทสนทนาของภิกษุในพระศาสนา
-การกราบไหว้และนิมิตทางการเจริญ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๒ - พระบัณฑิตทศพลแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 180 อายุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายของดู ได้ยินว่า อายุวัฒนุพิงตายใน วันที่ ๓ บัดนี้อายุวัฒนุพิงตนัน (จำอยู่ ๑๒๐ ปี) อนุชาส ๕๐๐ คนแนวคลาดเที่ยวไป; เหตุเครื่องธาริญาของสัตว์เหล่านี้ เห็นจะมี." พระศาสดาสเต้มแล้วตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งประชุมกัน ด้วยเรื่องอะไรหนอ ? เมื่อภิกษ์ทั้งหลาย กรมกล่าวว่า " ด้วยเรื่องชื่ออ," จึงกรัวว่า " ภิกษุทั้งหลาย อายเจริญ อย่างเดียวเท่านั้นก็หาไม่, ก็สัตว์เหล่านี้ไหวว่าจะพระคุณ ย่อมเจริญ ด้วยเหตุ ๕ ประการ พันจักษ์อันตราย, จำรงอยู่จนตลอดอายุที่เดียว " ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงสืบอนุสนิทแสดงธรรม จึงกรัวพระคาถานี้ว่า :- " ธรรม ๔ ประการ คือ อายู วรรณะ สุขะ พละ เจริญแก่กุฎิอุณกรีอย่างปกติ ผู้อ่อนน้อม ท่านผู้อธิษฐานเป็นนิมิต." [ แก่ธรรม ] บรรดาทบทเหล่านั้น กล่าวว่า อภิวนทิลิสสุด คือ ผู้ให้เป็นปกติ ได้แก่ ผู้อบรมวยก็คือการไหว้น้อง ๆ. บทว่า อุตตุปาเอโลน ความว่า แก่กุฎิหลังผู้อ่อนน้อมหรือผู้อายานเป็นนิมิต ด้วยการกราบไหว้ แม้ในภิกษุหนุ่มและสามเณรบวงในวันที่นั้น, ก็หรือแก่บรรพชิตผู้อ่อน น้อมหรือผู้อบาเป็นนิมิต ด้วยการกราบไหว้ในท่านผู้แก่กว่าโดยบรรพชา หรือโดยอุปลสมบัติ (หรือ) ในท่านผู้บรรลุด้วยคุณ. สองบว่า จุตตโร ธมมา ความว่า เมื่ออายุเจริญอยู่, อยู่นั้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More