พระจันทร์ทิขลุกลับ: ความสำคัญของทรัพย์ในชีวิต : หน้า 219/227

ประโยค - พระจันทร์ทิขลุกลับแปลภาค ๕ หน้า ที่ 217 ท่านพูดว่า "จงนำเงินทองนั้นมาก่อน" แล้วรับด้วยมือทั้ง ๒ ของ ที่เขาให้ในมือของท่านอย่างนั้น จักกลายเป็นเงินและทอง ก็ผู้นั้น ถ้าเป็นหญิงรุ่นสาว ท่านจงนำมามอบอุ้มในเรือนของท่าน มอบ ทรัพย์ ๔๐ โกฏิให้ชำ พึงใช้สอยในองที่นางให้ ถ้าเป็นเด็ก ชาย, ท่านพึงให้ค่าบุญเจริญวัยแล้วในเรือนของท่านเก่าๆ แล้วมอบ ทรัพย์ ๔๐ โกฏิให้แก่เขา ใช้สอยทรัพย์ที่เขาให้ เศรษฐีนี้กว่าระว่า " อุบายดี" จึงทำอนให้เป็นกองไว้ใน ร้านค้าตลาดของตน นั่งทำเหมือนจะขาย คนเหล่าใดพูดอะไรนั้น อย่างนี้ว่า " ขนอที่เหลือทั้งหลาย ขายผ้า น้ำมัน น้ำผึ้ง และน้ำอ้อย เป็นต้น, ท่านนั่งขายฉัน" ก็ให้คำตอบแก่เหล่านั้นว่า " ฉันไม่ ขายของๆ ตน จักทำอย่างไร ? " [ ถ่านกลายเป็นทรัพย์อย่างเดิม ] ครั้งนี้ หญิงรุ่นสาวคนหนึ่งชื่อโคมมี ปรากฏชื่อว่า " กีลา- โคมมี" เพราะนางมีสรีระแบบบาง เป็นลิกของตะลกูเก่าๆ ไป ยังประตูคุณด้วยกิจอย่างหนึ่งของตน เห็นเศรษฐีนี้ จึงกล่าว อย่างนี้ว่า " พ่อ ขนนี้เหลือ ขายผ้า น้ำมัน น้ำผึ้ง และน้ำอ้อย เป็นต้น, ทำไมท่านจึงงั้นเงินและทอง ? " เศรษฐี. เงินทองที่ไหน? แม่. นางโคมมี. ท่านนั่งจับเงินทองนั้นเอง มิใช่หรือ? เศรษฐี. งบำเงินทองนั่นมาก่อน แม่. นางกอบเต็มมือแล้ว วางไว้ในมือของเศรษฐีนน. ถ่านนั้นได้