ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระธรรมปิฎกฐิฏฺฐิโต ภาค 4 - หน้าที่ 206
๑๒. เรื่องนางปลูจารา [ ๒๕ ]
[ ข้อความเบื้องต้น ]
พระศาสนามีอุปปัชฌาย์ในพระเศวตวัน ทรงปรารภพระ
ปลูจาราเถรี ตรัสพระคาถานีว่า "โย จ สุตสตัง จิว่า "
เป็นต้น.
[ ความรักไม่เลือกชั้นวรรณะ ]
ดังได้กล่าวมา นางปลูจารา นั้นได้เป็นรอดของเศรษฐีมีสมบัติ
๕๐ โภคินในกรุงสาวัตดี มีญาติพงษ์ ในเวลานามมีอายุ ๑๖ ปี มารดา
บิดาเมือจะรักษา จึงให้นางอยู่บนชั้นปราสาท 3 ชั้น ถึงเมื่อเป็น
เช่นนั้น นางก็ยังสมคบกับคนรับใช้คนหนึ่งของตน. ครั้งนั้นมารดา
บิดาของนางก็ตามให้กายช่ายหนุ่มคนหนึ่ง ในลูกที่มีชาติเหมอื่ กับกันแล้ว
กำหนดว่าวิชา. เมื่ออัยวะเท่านั้น ใกล้เข้ามา นางจึงพูดคะนู
รับใช้ขึ้นว่า "ได้ยินว่า มารดาบิดาจักรบอกให้แก่สกุลโนะ ใน
กาลที่ฉันไปสู่สกุลผัว ท่านแม้ควรรรรรณการเพื่อฉันมาแล้ว ก็จัก
ไม่ได้เข้าไปในนั้น, ถ้าท่านมีความรักในฉัน, ถึงพาจนหนีไปโดย
ทางใดทางหนึ่งในบัดนี้ฉัน" คนรับใช้รับว่า "ดิลละ นางสุฑ์
เจริญแล้วกล่าวว่า ถ้าอย่างนั้นฉันก็ยืนยันในที่ชื่อในนั้นแห่งประตูเมือง
แต่เวลาเช้าตรู่พรุ่งนี้นี่, หล่อนพึ่งออกไปด้วยอุบายอย่างหนึ่งแล้ว มาใน
ที่นั่น" ในวันที่ 2 ก็ได้ยินอยู่ในที่นัดหมายกันไว้.
* พระมหาโพธิ์ ป.ธ. ๕ วัดเวฬุวันวิมาร แปล