ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระองค์ทรงภูมิใจตอบแปลภาค ๓ - หน้า ที่ 45
เป็นต้น พร้อมมูลแล้ว อุโสณะที่สมควรเป็นที่ประทับแห่งพระศาสดา
แล้วประทับนั่ง มหาทุกคณะนพระศาสดาออกไปแล้ว กราบทูลว่า " จง
เสด็จเข้าไปถอด พระองค์เข้า" ก็เรือนที่อยู่ของเขาตำ ผู้ที่ไม่ยิน ไม่
อาจเข้าไปได้ ก็แต่ธรรมนาคะพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เมื่เสด็จเข้า
สูเชิญ ไม่ต้องกันเสด็จไป เพราะว่า ในเวลาที่เสด็จเข้าถึงเรือนไร
แผ่นดินใหญ่ ย่อมสบงภายได้ หรือเรือนสูงขึ้น นี่เป็นผลแห่งทาน
ที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายบอกไว้แล้ว ในเวลาที่พระองค์เสด็จออกไป
แล้ว ทุกสิ่งเป็นปกติเหมือนเดิมอีก เพราะฉะนั้น พระศาสดา ทั้งประทับ
ยืนอยู่บนเนินเอง เสด็จเข้าสู่เรือนแล้ว ประทับนั่งบนอาสนะที่วาวลักษณะ
ไว้แล้ว เมื่พระศาสดาประทับนั่งแล้ว พระราชบรรดาพระองค์ว่า " เพื่อน
มหาทคคะ ท่านไม่ให้นบัตรของพระศาสดา แก่พวกเรา แม้ผู้
อ่อนวอนอยู่ พวกเราจะดูเข้า, ลักษระที่ท่านจัดถวายพระศาสดา
เป็นเช่นไร ? " ลำดับนั้น ท้าวสักกะเปิดข้าวอายุและภัครออกอวด,
กลิ่นเครื่องอาถราพ์ต่างนั้น ได้กลบทั่วพระนครอยู่ พระ
ราชทรงตรวจดูข้าวกาขึ้นเป็นต้นแล้ว กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า " ขา
แค่พระองค์ผู้บริจาค หมอมั่น คิดว่า ' ไทยธรรมของมหาทคคะ
จักมีสีเท่าไหร่ ? ' เมื่อมหาทคคะนี้ถวายไทยธรรมแล้ว ดังนี้ จึง
มาแล้ว อาหารเนินปานนี้ หมอมั่นฉันไม่เคยเห็นเลย เมื่อหมมอมั่น
อยู่ในที่นี้ มหาทคคะต้องลำบากเหลือเกิน หมอมั่นจะกลับ "
ถวายบังคมพระศาสดาแล้ว เสด็จกลุกไป.