พระอัคฌฤาแปล ภาค ๕ - หน้า 150 : หน้า 152/227

ประโยค - พระอัคฌพระอัคฌฤาแปล ภาค ๕ - หน้า 150 ทั้งหมดของยืนใกล้ประตูเรือนแห่งหนึ่ง ให้ทันเตียงมาแล้ว นำสิระนี้ออกจากเมือง เผาแล้วทำกุไขไว้." ภิกษุทั้งหลายกระทำดังนั้นแล้ว; ก็แล้วรับจะทำแล้วไปยังวังเข้าไปพระศาสดา ทูลอบกิจกอนที่ตนทำแล้ว ทูลถามถิ่นสัมปรายของพวกท่านนั้น [ ทฤษฎีชะเลิศในทางจิปปาภิญญา ] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสตอบความที่พาคะนั้นปริวิพพาน แล้วก็กล่าวเหล่านั้นว่า "ภิกษุทั้งหลาย พาหิยะ ทาทิฐิยะ (ผู้ผู้ผ่าเปลือกไม้) เป็นเลิศกว่าภิกษุ ผู้สาวของเราผู้ครูสู่เร็ว." ลำดับนั้น ภิกษุทั้งหลายทูลถามพระศาสดาว่า "พระเจ้า ขพระองค์ตรัสว่า' พระองค์คือว่า' ทาทิฐิยะ บรรลุพระอรหัต, เบาบรรลุพระอรหัตเมื่อไร ?" พระศาสดา. ในกาลที่เขาพึงธรรมนของเรา ภิกษุทั้งหลาย. ภิกษุ ก็พระองค์ตรัสสาธรรมแก่เขาเมื่อไรเล่า ? พระศาสดา. เรากำลังเที่ยวบันเทาบาด ยืนในระหว่างถนนกล่าวธรรมแก่. ภิกษุ. พระเจ้า ขธรรมว่า พระองค์ตรัสว่าในระหว่างถนนตรัสแล้ว มีประมาณเล็กน้อย, เขายังคุณวิเศษให้บังเกิดด้วยธรรมมีประมาณเพียงนั้นอย่างไร ? ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสสะภิกษาเหล่านั้นว่า "ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายอย่านับบรรธรรมของเราว่า' น้อยหรือมาก, ด้วยวาทากา อ. อง. เอก. ๒๐/๒๒.