พระอธิการปทุมจิตฉบับแปล ภาค ๕ : หน้า 207/227

ประโยค - พระอธิการปทุมจิตฉบับแปล ภาค ๕ หน้า 205 [ แก่อรรถ ] บรรดาบทเหล่านี้ กล่าวคือ อุตติโต ได้แก่บุคคลผู้ยลเวลาให้ ล่วงไปด้วยวิริยะ ๓ มีความวิริยะเป็นต้น. บทว่า นี้วีรโย คือไว้ว่ามีพี่น. บทพระคาถาว่า วีรัย อารโณ ทุพัง ความว่า ผู้ปรารถ ความเพียรมั่นคง ซึ่งสามารถยังงาน ๒ ประการให้เกิด. คำที่เหลือ เช่นเดียวกับคำบนুগ่อนนั่นแล. ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอธิษฐานทั้งหลายมี โศกอัปปณิผลเป็นต้น ดังนี้แล. เรื่องพระสัปปทาสะเถร จบ.