พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 184 : หน้า 186/227

ประโยค- พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๔- หน้าที่ 184 สมย่อื่น เด็กนั้นปรากฏว่า " สังจะจ" ครั้งนั้น พวกภูติ เลี่ยงเขาไว้ ด้วยปรึกษากันว่า " ช่างเกิด, ในเวลาที่แท้จริงแล้วพวก เราให้ขวางในสำนักงานพระสฤษฎิ์ผู้มีเป็นเจ้าน้องร" ในเวลาที่ตน มีอายุ ๓ ขวบ สังจะจะนั้นได้ยินคำของพวกเด็ก ๆ ว่า "ในเวลา ที่เจ้าอยู่ในท้อง มารดาของเจ้าได้กระทำละแล้ว, เมื่อลีระมารดาของ เจ้าดั้นแม่ลูกเผาอยู่, เจ้าก็ไม่ไหม" จึงบอกแง่พวกภูติว่า " เขาว่า ฉันพ้นเห็นปานนั้น, ประโยชน์อะไรงั้นฉันฉันบวช" " ฉันฉันบวช. " ภูติเหล่านี้นับรองว่า " ลิขะพ่อ " แล้วนำไปยังสำนักงานพระสฤษฎิ์เลย ได้ถวายด้วยกล้าหาญว่า " ท่านเจ้าขา ขอท่านจงให้เด็กนี้บวช พระเถระ ให้ตบปัญจกัมภ์ฐานแล้วให้บวช. สามารถนั้นบรรลุพระอรหัต พร้อมด้วยอภิสัมโพธิ ในเวลาใกล้ผมเสร็จนั้นเอง, ชื่อว่าทั้งจิตสมอ เพียงเท่านี้- [ ทรงรับสั่งให้กุมไปปลาสาริฏฐ์ ] พระศาสดาทรงทราบว่า " เมื่อสามเณรนี้ไปแล้ว ภัยนั้นจัก ระบัด, เมื่อเป็นเช่นนั้น ก็เลือกบรรพชิตของภูติเหล่านั้น ถึงถึงความ บรรุณณ์" ดังฉันแล้ว จึงตรัสว่า " ภูกุทัตหลาย พวกเองอัจฉา สาริฏฐิพี่ชายของพวกเจ้าแล้วจงไป." ภูกุทัตนี้ รับว่า " คือจะ " แล้วไปยังสำนักงานของพระเถระ เมื่อละเถระถามว่า " อะไร ? ผู้มุ่งอายุ " จึงกล่าวว่า " พวกกระผมเรียนกันมัฏฐฐานในสำนักงานพระศาสดาแล้ว มี ประสงค์เข้าไปจึงพูดอ้อม, เมื่อเป็นเช่นนั้น พระศาสดาจึงตรัส