ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประกอบ- พระอิทธิมปทัตถุภาพแปล ภาค ๔- หน้าที่ 190
จับภิกษุปฐุ ไป เพื่อความพัสสนิกรรมเทวาคนนั้น.
[ พวกภิภูยอมตัวให้โจรจับ ]
พระมหากระฟังคำนันแล้ว จึงกล่าวว่าพวกภิภูว่า " ผู้มิ
อายุ ธรรมาคิดเกิดแก่พวกน้อง ๆ ผู้เป็นพี่ชายต้องช่วยเหลือ,
ผมจักละชีวิตของตนเพื่อพวกท่าน ไปกับโจรเหล่านี้, ข้ออันตราย
จงอย่ามีแก่ทุก ๆ ท่าน, พวกท่านจงเป็นผู้ไม่ประมาททำสมาธิธรรม
เกิด. " พระอนุเคราะห์ว่าว่า " ท่านขอรับ ธรรมาคิดของพี่ชาย
ยอมเป็นภาระของน้องชาย, กระผมจักไป, ขอต่านทั้งหลายของเป็นผู้ไม่
ประมาทเกิด. " โดยอุบุนนี้ ชนแม่ทั้ง ๓๐ ลูกขึ้นพูดเป็นคำว่า
" ผมเอง ผมเอง." ด้วยประกาศนี้ ภิกษุทั้งหมดไม่เป็นบุตรของ
มรรคเดียวนะเลย, ไม่เป็นบุตรของบิดาเดียวกัน, ทั้งยังไม่สิ้นระ
แต่กระนั้นก็ออมเสียสละชีวิตลาดดับ เพื่อประโยชน์แก่กิจที่เหลือ,
บรรดาภิภูเหล่านั้น แม้ภิภูหนึ่งซึ่งถือว่าภาวนากกล่าวว่า " ท่านไป
เกิด " มิได้เลย.
[ สังกิจสามเณรขออนุญาตให้แก๋โจร ]
สังกิจสามเณรได้ฟังคำอ้อนวอนว่าจงกล่าวว่า " หยุด
เกิด ท่านขอรับ, กระผมจักละชีวิตเพื่อพวกท่านไปเอง. "
พวกภิภู. ผู้มีอายุ เราทั้งหมดแม้จักถูกฆ่ารวมกัน ก็จําไม่
ยอมละเธอผู้เดียว.
สามเณร. เพราะเหตุไร? ขอรับ.
พวกภิภู. ผู้มีอายุ เธอเป็นสามเณรของพระธรรมเสนาคดี