พระอาทิตย์ทุ่มฉูดฉาดแปลก ภาค ๕ - หน้า 155 : หน้า 157/227

ประโยค- พระอาทิตย์ทุ่มฉูดฉาดแปลก ภาค ๕ - หน้า 155 หล่อนจงให้คนที่เหลือกลับพร้อมกับยาน ยวกชนะผลิกรรมถือไปเอง." นางได้กระทำอย่างนั้น. โจรพาน่งขึ้นสู่ท้ายโจร กิ่นมนุษย์ทั้งหลายย่อมขึ้นไปโดยข้าง ๆ หนึ่งหญิงสาวนั่น. ข้าง ๆ หนึ่งเป็นโกรกช, มนุษย์ทั้งหลายยังยืนอยู่บนยอดเขาแล้ว ย่อมทั้งโจร ทั้งหลายโดยทางข้างนั้น, โจรหล่านั้นเป็นท่อนเล็กๆท่อนน้อยตกลงไป ที่พื้น, เพราะฉะนั้น เขาจึงเรียกว่า "เขาทั้งโจร." นางยืนอยู่บนยอด เขานั้นกล่าวว่า "นาย จงทำผลิกรรมของท่าน." โจรนั้นได้จี้ง แล้ว. เมื่อ准กล่าวว่า" นาย ๆ เหตุไรท่านจึงนั่งเสียเล่า?" จึงบอก กะนางว่า "ฉันไม่ต้องการผลิกรรมดอก, แต่ฉันล่อลวงหล่อนมา." ธิดาเศรษฐี. เพราะเหตุไร ? นาย. โจร. เพื่อฉลองการฆ่าหล่อนเสีย แล้วถือเอาเครื่องประดับของ หล่อนหนีไป. นางถูกมรณภัยคุกคามแล้วกล่าวว่า "นายจ๋า ดิฉันและเครื่อง ประดับของดิฉันก็เป็นของ ๆ ท่านทั้งนั้น, เหตุไร ท่านจึงพูดอย่างนี้?." โจรนั้นก็ภูดอ่อนน้อมๆว่า "ท่านจงอย่ากระทำอย่างนี้" ก็กล่าว ว่า "ฉันจะมิทำได้." นางกล่าวว่า "เมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านจะต้อง การอะไร ? ด้วยความตายของฉัน, ท่านถือเอาเครื่องประดับเหล่านี้ แล้วให้ชีวิตแก่ฉันเกิด, จำเดิมแต่นั้นท่านจงจำฉันว่า 'ตายแล้ว,' หรือว่าฉันเป็นทาสของท่านกระทำผิดกฏรร" ดังนี้แล้ว กล่าว กว่านี้ว่า:- " สายสร้อยทองคำเหล่านี้ ล้วนสำเร็จด้วยแก้ว