พระธรรมปฐมภูมิฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 115 : หน้า 117/227

ประโยค- พระธรรมปฐมภูมิฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 115 แก้แล้ว ด้วยการถือผิดทีเดียอ แม้ในวันนี้ พระเถระไม่เชื่อแล้ว ต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้านึึ้งเทียว [ พระสำริตอันใด ๆ ไมควรคัดเตียน ] พระศาสดาทรงสวดคำนั้นแล้ว ตรัสว่า " ภิกษุท้งหลายพวกเธอ กล่าวคำชื่ออะไรนั่น ? เราแลว่า 'สำริตอ' เธอเชื่อหรือว่า ชื่อว่าบุคคลผูไม่บรรอิมอินทรีย์ & ไม่เจริญสมะและวิบาสน สามารถ เพื่อมารบรรและผลให้แจ้งมี่ย" สำริตอันนั้น กล่าวว่า 'พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ไม่เชื่อว่า ผู้ทะทำให้แจ้งอย่างนั่น ชื่อว่าอยู่' สำริตอ ไม่เชื่อผลวิบากแห่งทานอันบุคคลถวายแล้ว หรือแห่งกรรมอันบุคคล กระทำแล้วก็ทาไม่, องค์ สำริตอร ไม่เชื่อคุณของพระรัตนตรัย อร มีพระ พุทธเจ้าจริงก็ทาไม่ ; แต่สำริตอันนั้น ไม่เชื่อความเชื่อถือบุคคลอื่น ในธรรม คือ มาน วิบาสน มรรค และผล อันตนได้แนแล้ว เพราะฉะนั้น สำริตอริงเป็นผู้อื่นใคร ๆ ไม่ควรคบเตียน, เมื่ออาทรงสัป อนุสบิแสดงธรรม ตรัสพระคาถานี้ว่า:- " นะโม ไม่เชื่อเอง มีปกติพระนิพพานอัน ป้องกันไม่ได้ ตัดต่อ มีโอกาสล่อนกำจัดแล้ว มีความหวังอันคายแล้ว, นะนั้นแล เป็นบรุษ สูงสุด " [[แก้รภ ]] บรรดาบทเหล่านั้น นับว่า อสทุโข เป็นต้น พึงทราบวิเคราะห์