พระธัมมปทัฏฐกถา แปล ภาค ๕ : หน้า 146/227

ประโยค - พระธัมมปทัฏฐกถา แปล ภาค ๕ - หน้า ๑ พระอรหันต์เหล่านั้น เราก็เป็นพระอรหันต์ต้องถึงองค์หนึ่ง." ท่านนั้น เทวดาผู้เป็นสาโลทิฏฐิคนในกาลก่อนนั้น ก็คิดแล้ว อย่างนั้น. [ ประวัติเดิมของทฤษฎี ] ข้อว่า ผู้เป็นสาโลทิฏฐิคนในกาลก่อน คือผู้กระทำสมธรรม ร่วมกันในครั้งก่อน. ได้มาว่า ในกาลก่อนเมื่อศาสนาของพระทศพล พระนามว่ากัลสปสื้อมองอยู่, ภูษุ๗ รูปเห็นประการฉันปลากแห่ง บรรพชิตทั้งหลายมีสามแรมเป็นต้นแล้ว ถึงความสดใสดังค่าว่า " ความ อันตรธานแห่งพระศาสนานี้ไม่มีสิ้นสุด; พวกเรากระทำก็พิษแก่นตน เพียงนั้น" ไหว้พระเจดีย์ทองคำแล้ว เข้าไปสู่ เห็นภูมิลูกหนึ่ง จิ้งกล่าวว่า " ผู้ถืออายุในชีวิตจงกลับไป, ผู้ไม่มีอายุของชั้นจูงคนนี้ " พูดบันไดแล้ว แม้ทั้งหมดนี้สู่พุทบาทนั้น ผลก็บันไดแล้วยกระทำสม- ธรรรม. บรรดาภิกุลเหล่านั้น พระสังฆะบรรดาสุพตรูอทัตโดยล่วงไป ราตรีเดียวเท่านั้น. พระเถระนั้นก็อยู่ไม่ช้าในอนาคตนาในสระ อโนคาด นำบุตนพามาแต่คู่ครูวิบ แล้วกล่าวจะภิกษุเหล่านั้นว่า " ผู้มีอายุทั้งหลาย พวกท่านเฝ้าจะไม่ชำระฟันนี้ บุตรปากแล้ว จงฉันบิณฑบาตนี้."" ภิกษุ ท่านผู้เจริญ ก็ผจกเราทำกัณฑ์ไว้ด้วยวิเศษว่า " ภิกษุ ใดบรรลุพระอรหัตก่อน, ภิกษุทั้งหลายที่เหลือ จักฉันบิณฑบาตทิ้งภิกษุ นั้นนำมา หรือ ?" พระเถระ ผู้มีอายุ ข้อนั้นไม่มีเลย.