ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระไชโย พระปรมัยทัศรกะแปลภาค ๔ - หน้าที่ 73
๘. เรื่องพระเจตผู้ดำอยู่ในธรรม [ ๒๘ ]
[ ข้อความเบื้องต้น ]
พระศาสนามีประทับอยู่ในพระเศวตวัน ทรงปรารภพระธรรมิก-
เณร ตรัสพระธรรมเทศนาน่าว่า "น อุตตเหตุ" เป็นตน.
[ อุบาสกหนีไปบวชได้บรรลุพระอรหันต์ ]
ได้ยินว่า อุบาสกคนหนึ่งในกรุงสวดี อยู่ขอรองเรือนโดยชอบ
ธรรม อุบาสกนั้นเป็นผู้ใคร่บวช วันหนึ่งนั่งสนทนากับอัสดรำ
ปราศจากความสุขกับบรรยา จึงพูดว่า "น นู๋เจริญ ฉันปรารถนาจะ
บวช." ภรรยาอ้อนวอนว่า "นาย ถ้ากระนั้น ขอท่านจงคอย จน
กว่าดินฉันจะคลอดบุตรซึ่งอยู่ในท้องก่อนเกิด." เขาตอบแล้ว ในเวลา
ที่เด็กดิ้นได้ จึงจำ narrางอีก เมื่อ นั่งง่วงนอนว่า "นาย ขอต่านงคอย
จนกว่าเด็กนี้เจริญวัยเกิด." จึงมัดว่า "ประโยชน์อะไรของเรา
ด้วยหญิงนี้ ที่รานาแล้วหรือไม่ลา, เราจักทำการสลัดออกจากทุกข์แก่
คนละ" ดังนี้แล้ว ออกไปบวชแล้ว. ท่านเรียนสมาธิฐาน พาก-
เพียรพยายามอยู่ ขึ้นก็แห่งบรรพิตรงตนให้สำเร็จแล้วจึงกลับ)
ไปเมืองสวดีอีก เพื่อประโยชน์แก่การเยี่ยมบุตรและภรรเหล่านั้น
แล้วได้แสดงธรรมถากแก่บุตร.
[ บุตรและภรรยาออกบวชได้บรรลุพระอรหันต์ ]
แม้บุตรนั้นออกบวชแล้ว, ก็แลวันบวชแล้ว ไม่แน่นักก็ได้
บวรพระอรหัตต์. ฝ่ายภรรยาก็ของกิจฤ (ผู้เป็นมิค) นั้นคิดว่า
* พระมหาทองสา ป.ธ. ๖ วัดปทุมวนาราม แปล.