ประโคม - พระจัมปิทัศฏุทัศ (แปล ภาค 4 หน้า 191) : หน้า 193/227

ประโคม - พระจัมปิทัศฏุทัศ (แปล ภาค 4 หน้า 191) สารруตรเถร, ถ้าจักจะแสสะเธอ, พระจะแจ๊ดว่า ' พวกภิกษุพ สามเณรของเราไปมอบให้แก่พวกโจร., เราไม่อาจจะสกัดคำติเตือนนั้น ได้, ด้วยเหตุนี้เรา จักไม่สละเธอ สามเณร. ท่านขอรับ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงส่งพวกท่าน ไปยังสำนักงานพระอุชชนะของกระผมดี, พระอุชชนะของกระผม ส่งกระผมมาพวกท่านก็ดี, ได้ทรงเห็นเหตุอันนี้แล้วดังนั้น จึงส่ง มา, หยุดเถิด ขอรับ, กระผมนี้แหละจักไปเอง สามเณรนั้นให้วิ่งกุ้งทั้ง ๑๐ รูปแล้ว กล่าวว่า " ท่านขอรับ ถ้าโทษของกระผมอยู่ ขอท่านจองด โทษ " ดังนี้ แล้วก็เดินออกไป. ความสดใจอย่างใหญ่เกิดขึ้นแก่วิญญูกษุแล้ว, ตเต็มไปด้วยน้ำตา, เมือหัวใจสั้นแล้ว พระมหาเถระพูดคะโก้ว่า " อุบาส เด็กนี้เห็น พวกท่านก่อไฟ เสี่ยงหลาว ลดไปไม้อีกลั้ว, ท่านทั้งหลายพักสามเณร นี้ไว้ในที่ส่วนหนึ่ง พึงทำไว้หลานั้น. " พวกโจรสามเณรไปพักไว้ ในที่ส่วนหนึ่ง แล้วทำกิ่งพังบวง [ นายโจรลงมือฆ่าสามเณร ] ในเวลเสร็จกิจ หัวหน้าโจรชักดาบเดินเข้าไปถามสามเณร. สามเณรเมื่อขึ้นเข้ามัน. หัวหน้าโจรโก่งคาบฟันสี่ทอ สามเณร คาบงอกามกระทบคม. หัวหน้าโจรนี้สำคัญว่า " เราประทารไม่ดี " จึงจัดคาบนั้นให้ร่งแล้วประหาของิ. คาบเป็น ดังใบตาลมัว ได้รับถึงโคนคาบ. แท้จริง, บุคคลแม่จะอาญูเขา สิ้นธุรสามเณรในเวลานั้น ชื่อว่สามเณรจะให้สามเณรตายไม่มี