พระธัมปวุฒิและความมั่นคงในการสมรส พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 4 หน้า 120
หน้าที่ 120 / 227

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการแต่งงานในวัฒนธรรมไทย โดยเฉพาะในบริบทของพระธัมปวุฒิ มีการพูดถึงการผูกมัดและความคาดหวังที่เกิดขึ้นจากการรวมกันของคู่สมรส รวมถึงความสำคัญของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวในกระบวนการนี้ รวมถึงความคิดเห็นและการตั้งคำถามในบทสนทนา ที่มักเกิดขึ้นในงานแต่งงานว่าใครคือคู่ของเจ้าสาว.

หัวข้อประเด็น

-บทบาทของมารดาและบิดา
-ความสำคัญของการแต่งงานในสังคมไทย
-การตั้งคำถามเชิงวัฒนธรรมในงานสมรส
-การคาดหวังและบทบาทของญาติและผู้เกี่ยวข้อง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- พระธัมปวุฒิถูกแปล ภาค ๔ หน้า 118 อะไรด้วยท่านทั้ง ๒ นั้น อันเราจะบอกลาแล้ว? ผมเองเป็นมารดา และบิดาของเราด้วยนั่น. [ มารดาดิฉันให้รวดแต่งงาน ] แม้มารดาของพระสาริริมะ เธนซน ประสงค์จะผูกเรวดุกฎมารดา ผู้มี อายุ ๓ ขวบเท่านั้น ด้วยเครื่องผูกคือเรือน จึงมั่นเด็กหญิงในดวงกูด ที่มีชาติเสมอกัน กำหนดว้นแล้ว ประดับกฎแต่งกูมารวมแล้ว ได้พาไป สู่เรือนของลูกสาวหญิง พร้อมด้วยบริวารเป็นอันมาก. ลำดับนั้น เมื่อ พวกญาติของเขามาทั้ง ๒ ผู้ทำการมงคลสมรสกันแล้ว. พวกญาติให้เขา ทั้ง ๒ จุ่มมือนในกาดน้ำแล้ว กล่าวมงคลให้หลาย หวังความเจริญ แก่เด็กหญิง จึงกล่าวว่า " ขอเจ้ารับนธรรมอันย่อยของเจ้าเห็นแล้ว, เจ้านเป็นอยู่สำนักนาน เหมือนนาย นะ แม่" เราวาดมารา คิดว่า "อะไรหนอเต่ ? ข้องธรรมอันย่อยเห็นแล้ว " จึงกล่าวว่า " คนไหน? เป็นนายของหญิงนี้."" ลำดับนั้น พวกญาติบอกเขาว่า " พ่อ คนนี่ มีอายุ ๑๒๐ ปี มีฟันหลุด ผมงอก หนังหุ่ยเที่ยว ตัวถกกระ หลังโก่งกวาดล่อนเรือน เข้าไม่เห็นหรือ? นั่นเป็นนายของเด็กหญิงนั่นเอง." เรวตะ ก็แม่หญิง จักเป็นอย่างนั้นหรือ? พวกญาติ ถ้าเขาจักเป็นอยู่ไร้ ก็จักเป็นอย่างนั้น พ่อ. [ เรวตะคิดหาอุปายออกบวก ] เรวตะนั้น คิดว่า " ชื่อว่าริณา แม้เหรียญนั้น จักถึงประการ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More