ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระธัมปวุฒิถูกแปล ภาค ๔ หน้า 118
อะไรด้วยท่านทั้ง ๒ นั้น อันเราจะบอกลาแล้ว? ผมเองเป็นมารดา
และบิดาของเราด้วยนั่น.
[ มารดาดิฉันให้รวดแต่งงาน ]
แม้มารดาของพระสาริริมะ เธนซน ประสงค์จะผูกเรวดุกฎมารดา ผู้มี
อายุ ๓ ขวบเท่านั้น ด้วยเครื่องผูกคือเรือน จึงมั่นเด็กหญิงในดวงกูด
ที่มีชาติเสมอกัน กำหนดว้นแล้ว ประดับกฎแต่งกูมารวมแล้ว ได้พาไป
สู่เรือนของลูกสาวหญิง พร้อมด้วยบริวารเป็นอันมาก. ลำดับนั้น เมื่อ
พวกญาติของเขามาทั้ง ๒ ผู้ทำการมงคลสมรสกันแล้ว. พวกญาติให้เขา
ทั้ง ๒ จุ่มมือนในกาดน้ำแล้ว กล่าวมงคลให้หลาย หวังความเจริญ
แก่เด็กหญิง จึงกล่าวว่า " ขอเจ้ารับนธรรมอันย่อยของเจ้าเห็นแล้ว,
เจ้านเป็นอยู่สำนักนาน เหมือนนาย นะ แม่" เราวาดมารา คิดว่า
"อะไรหนอเต่ ? ข้องธรรมอันย่อยเห็นแล้ว " จึงกล่าวว่า " คนไหน?
เป็นนายของหญิงนี้.""
ลำดับนั้น พวกญาติบอกเขาว่า " พ่อ คนนี่ มีอายุ ๑๒๐ ปี
มีฟันหลุด ผมงอก หนังหุ่ยเที่ยว ตัวถกกระ หลังโก่งกวาดล่อนเรือน
เข้าไม่เห็นหรือ? นั่นเป็นนายของเด็กหญิงนั่นเอง."
เรวตะ ก็แม่หญิง จักเป็นอย่างนั้นหรือ?
พวกญาติ ถ้าเขาจักเป็นอยู่ไร้ ก็จักเป็นอย่างนั้น พ่อ.
[ เรวตะคิดหาอุปายออกบวก ]
เรวตะนั้น คิดว่า " ชื่อว่าริณา แม้เหรียญนั้น จักถึงประการ