การสนทนาระหว่างมหาทุกกับบัณฑิต พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 4 หน้า 38
หน้าที่ 38 / 227

สรุปเนื้อหา

บทสนทนาระหว่างมหาทุกและบัณฑิตนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับการทำบุญและการเป็นอยู่ของผู้คนในเมือง ที่มีทั้งผู้มีและไม่มี โดยบัณฑิตชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการให้ทานและความสุขใจจากการทำบุญ แม้จะมีความยากลำบากในชีวิต การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางศาสนาเป็นหนทางหนึ่งที่จะทำให้ชีวิตมีความหมายมากขึ้น โดยเฉพาะการที่จะถวายทานให้กับพระสงฆ์ในวันพรุ่งนี้ ซึ่งนำเสนอปัญหาสังคมและทัศนคติต่อการใช้ชีวิตกับความสมบูรณ์แบบ

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของการทำบุญ
-การสนทนาและมุมมองชีวิต
-ความสุขใจจากการให้
-สถานการณ์ทางสังคม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระอิ่มปฏิญญากลายแปล ภาค ๕ หน้า ๓๖ ได้รับมอบกุญแจสูง มีพระพุทธเจ้าขึ้นเป็นประธานไว้ เพื่อฉันวันพรุ่งนี้ นี้ พรุ่งนี้ ชาวเมืองจักถวายทานกัน, แก่กันเลี้ยงภูมิสักคืนรึ? " มหาทุกคน: คุณ ผมจะต้องการอะไรรกับภูมิล่ะ? ชื่อว่าความต้องการก็ญิเป็นของคนมีทรัพย์, ส่วนผมแม่ส่าว่าว่าวสารทะนานหนึ่ง เพื่อประโยชน์แก่ว่าวต้มพรุ่งนี้ ก็ไม่มี, ผมทำงานรับจ้างเลี้ยงชีพ, ผมจะต้องการอะไรรกับภูมิย? ธรรมดาผู้ชายพึ่งเป็นผู้ออก, เพราะฉะนั้น ชายบัณฑิตนั้น เมื่อมาหาทุกคณะพูดว่า "ไม่มี" ก็ไม่เบื่อเลย ยังก่าวอย่างนี้ว่า "เพื่อนมหาทุกคณะ คนเป็นอันมาก ในเมืองนี้ บริโภคโภชนอย่างดี นุ่มผื่นนี้ละเอียด แต่งตัวด้วยเครื่องอารมณ์ต่าง ๆ นอนบนที่นอนกันส่งงาม ย่อมสวยสมบัติ กัน, ส่วนแก่ทำงานรับจ้างตลอดวัน ยังไม่ได้การแม้พอเต็มที่; เมื่อเป็นเช่นนี้ แกงไม่รู้สึกว่า "เราไม่ได้อะไร ๆ เพราะไม่ได้บุญอะไร ๆ ว่าแม่นในกาลก่อน." มหาทุกคณะ: ผมทราบ คุณ. บัณฑิต, เมื่อเช่นนั้น ทำไมบัณฑิตนี้เจริญไม่มาบุญล่ะ ? แกยังเป็นหนุ่ม มีเรียงแรงสมบูรณ์ แกแม่ทำงานจ้างแล้ว ให้ทานตามกำลัง จะไม่ควรหรือ? มหาทุกคณะ: เมื่อชายบัณฑิตกล่าวอยู่ ถึงความสุขใจจึงพูดว่า "คุณจงลงบัญชีภีรษิกให้ผมบ้างสกัดหนึ่ง, ผมก็ทำงานจ้างอะไรสักอย่างแล้ว จักถอยภิกษาแก่วิรูปหนึ่ง, ชายบัณฑิต
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More