พระอุ้มปฏิญาณแปลภาค ๕ - หน้า ๗๘ : หน้า 89/227

ประโยค๑๒ - พระอุ้มปฏิญาณแปลภาค ๕ - หน้า ๗๘ บรรดามนุษย์เหล่านั้น พวกเขาเป็นภูติจิตอันพระเจ้า พระองค์เป็นภูติจิต พวกเขาเป็นภูติจิต พวกเขาเป็นภูติจิต ; ชนเหล่านั้น ย่อมทำความนี้ดี (และ) สักการะแด่พระเจ้า ด้วยใจชื่น ๕ ; พระเจ้า นั้น จักละอุปกรณ์มีประมาณเท่านั้น ไป ณ ที่ไหนได้; แม้หากพังไปได้ ก็จากไม่ไป เลาะจากซอกซ่อมมาคามะ ดังใดได้ดั่งมา พระศาสดาเสด็จออกแล้ว ย่อมตรัสบอกภิกษุทั้งหลาย ผู้ควรที่จะวะตี้งกลับอีกว่า " เงอทั้งหลายของกลับเสียแต่ที่นี่, อย่างประมาท." ดอกนั้นชาวโลกเรียกว่า " ดอกมามทะ, " คำนั้น ภิกุ้งทั้งหลายกล่าวหมายเอาดอกมามทะนั้น. [ รับสั่งให้พระมหากัสสปกลับ ] แม้พระศาสดาเสด็จหรือไปสู่ที่อาริคพลางตรัสว่า " ในนครนี้ทั้งภายใน ทั้งนอกรวม มิมีอุสุอยู่ ๙๘ โกฎิ, อันภิกษุฯต้องไปในที่ทำกรมคลและอรมกรมคลของมนุษย์ทั้งหลายมีอยู่, เราไม่อาจทำวิหารให้เปล่าได้, เราจำให้ใครหนอแลกกลับ." ลำดับนั้น พระองค์ได้ทรงมีพระบริจาคอย่างนี้ว่า " ก็พวกมนุษย์เหล่านั้น เป็นหญิงสาวเป็นทั้งงูเป็นลูกของสัตว์สัน, เราถากให้กัสสปกลับ." พระองค์ตรัสทะพระเจ้าว่า " กัสสป เราไม่อาจทำวิหารให้เปล่าได้, ความต้องการด้วยภิกษุ ในที่ทำรมคลและรมกรมคล ทั้งหลาย ของพวกมนุษย์ช่อยอยู่, เธอกับบริจาคของตน จงกลับเกิด." พระเจตุดรับว่า " คิละ พระเจ้๋า " แล้วพาบริจาคกลับ. ภิกุทงหลายโภนบทว่า " ผู้มีอายุทั้งหลาย พวกท่านเห็นไหมล่ะ, พวก