การบูชาสาวกและการบำเรอไฟในพระพุทธศาสนา : หน้า 174/227

ประโยค - พระบิณฑบาตฉะนั้นจึงแปลว่า พระศาสดาตรัสว่าว่า “ไดัอย่างนั่นหรือ?” เมือ พระหมายนี้นูลว่า “อย่างนั้น พระโคดมผู้จริญ” จึงตรัสว่า “พระหมณี การบำเรอไฟของท่านผู้บำเรอไฟอย่างนั้น ตั้ง ๑๐๐ ปี ย่อมไม่ถึงแม้การบูชาสาวกของเรา เพียงขณะเดียว” เมื่อจะทรง สีอุณหภูมิแสดงธรร จิ้งรัศพระคาถานี้ว่า:- “ ก็สัตว์ใด พึงนำธรไฟในป่า ตั้ง ๑๐๐ ปี, ส่วนเขา พึงบูชาท่านผู้คุมครอบแล้วผู้เดียว แม้คู่หนึ่ง การบูชานั้นแปลประเสริฐว่า (การบูชัง ๑๐๐ ปีของสัตว์นั่น) การบูชา ๑๐๐ ปี จะประเสริฐไรเล่า?” [ แก่อตรถ ] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ชนูดี้ นี้ เป็นชื่อของสัตว์. บทพระ คาถาว่า ออคี ปริอจ เวน ความว่า แม้เข้าไปสู่ป่า ด้วยปรารถนา ความเป็นผู้ไม่มีธรรมเครื่องนี้ ช้า พึ่งเข้าไว้ในปั้น คำที่เหลือ เช่นเดียวกับคำที่มาในคำนั้นแปล. ในเวลาขบเทศก พราหมณ์บรรลุโสดาปัตติผล, แม้ชนเหล่า อื่นเป็นอันมาก บรรลอริยผลทั้งหลายมีโสดาปัตติผลเป็นต้น ดังนี้แปล. เรื่องพราหมณ์ผู้เป็นหลานของพระสารีบุตรเถร จบ.