พระคัมภีร์ฉบับที่ 4 - หน้า 107 : หน้า 109/227

ประโยค - พระคัมภีร์ฉบับถูกดาวน์โหลดในภาค ๔ - หน้า 107 ชื่อว่าผู้มีวิริยะดี เพราะความดีแห่งวรรทั้งหลายงาม ภิกษุนี้ก็ฉันนั้น เหมือนกัน เมื่อตนทั้งหลายทำสักกระและอาบักระอยู่ ย่อมไม่มียินดี ย่อมไม่อาลัยร้ายที่เดียวว่า "ชมเหล่านี้อ่อนสักกระเราด้วยใจจัณฑ์ู่" แต่ชมเหล่านี้ย่อมไม่สักกระ; โดยที่แท้ ภิกษุผู้นี้ย่อมเป็นผู้สมด้วยแผ่นดินและเป็นผู้เปรียบดด้วยเสาเขื่อนนั่นเอง. ก็หวังน้ำที่มีเปื้อนตนไปปรากฏแล้ว เป็นหัวน้ำใส ฉันใด; ภิกษุผู้นาสาพนั้น ชื่อว่ามีเปื้อนตนไปปรากฏแล้ว ด้วยเปื้อนตนทั้งหลายมิเปื้อนตนก็คือราคาเป็นดัง เพราะความเป็นผู้มีกลาสไปปรากฏแล้ว ย่อมเป็นผู้องใสเทียฉันนั้น. บทว่า ตากิณว ก็ชื่อว่าสารทั้งหลาย ด้วยสามารถแห่งการท่องเที่ยวไปในสูติและทุกข์ทั้งหลาย ย่อมไม่มีกิริยานั้น คือผู้เห็นบานนั่น. ในเวลาจบเทศนา ภิกษุ ๘ พันธุรูปบรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิมิกทั้งหลาย ดังนี้แล. เรื่องพระสารีบุตรเถ ระ๚บ.