พระธัมปวัฏฐกอาเปล ภาค ๔ พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 4 หน้า 3
หน้าที่ 3 / 227

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงพระศาสดาที่ประทับอยู่ในพระเชตวันและความปรารถนาของพระราชะที่เป็นฤๅษี ในการตรัสพระธรรมเทสน่าและการที่พระราชะถูกมองว่าเป็นพระอรหันต์ในเวลาเย็น เหตุการณ์นี้ส่องให้เห็นอุปนิสัยของพระราชะและบริบททางสังคมในขณะนั้น จากการตรวจดูสัตว์โลกของพระศาสดา พบว่าท่านมีความสนใจในชีวิตของพราหมณ์ และสุดท้ายพระราชะก็กลายเป็นพระอรหันต์ในท้ายที่สุด ซึ่งเป็นการสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจและการเข้าถึงธรรมของบุคคลในยุคนั้น

หัวข้อประเด็น

-พระศาสดาในพระเชตวัน
-เรื่องราวของพระราชะ
-การตรัสพระธรรมเทสน่า
-พระราชะและบทบาทของพราหมณ์
-อุปนิสัยของพระอรหัติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยคต่อไปนี้ - พระธัมปวัฏฐกอาเปล ภาค ๔ หน้า ที่ 1 6. บัณฑิตวรรค วรรณา 1. เรื่องพระราชะ [๑๐] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดามื้อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารถนาท่านพระรายะ ตรัสพระธรรมเทสน่านว่า "นิรีนัว ปวดตาร์" เป็นต้น. [ราชพราหมณ์ชูช่อผมเพราะไม่ได้วช] ได้ยินว่า พระราชะนั้น ในเวลาเป็นฤๅษี ได้เป็นพราหมณ์ ตกอยู่ในกรุงสาวัตดี เขาคว่า "เรางำเลี้ยงชีพอยู่ในสำนักงาน ภิกษุทั้งหลาย" นั่งแล้ว ไปสู่ภาร คายหญ้า ทวดบริเวณ ถวายวัตถุมิ้นล้างหน้าเป็นต้น อยู่ในวิหารแล้ว ภิกษุทั้งหลายได้สงเคราะห์เธอแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่ปรากฏจะให้วช. เข้ามือไม่ได้วช จึงชุบผอมแล้ว. [ราชพราหมณ์มีอุปนิสัยพระอรหัติ] ภายหลังวันหนึ่ง พระศาสดาตรวจดูสัตว์โลกในเวลาใกล้รุ่ง ทอดพระเนตรเห็นพราหมณ์นั่นแล้ว ทรงใคร่ครวญอยู่ว่า "เหตอะไรหนอ ?" ดังนี้แล้ว ทรงวางว่า "ราชพราหมณ์จััดเป็นพระอรหันต์" ในเวลาเย็น เป็นเหมือนเสด็จเที่ยงอาจจากไปในวิหาร เสด็จไปสู่ * พระมหาเปลี่ยน ป. ฉ. ๓ วัดสัมพันธวงศ์ แปล. ปัจจุบันเป็นพระราชวุฒานุ์ ป. ฉ. ๓ วัดบูรพาภิรมย์. (ข้อความนี้เป็นการคัดลอกมาจากหน้าที่ให้และอาจมีการแปลบางส่วน)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More