ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระอัชฌะปฏิรูปอภิสัชฌา ๔ - หน้าที่ 71
บัญฑิตหลาย อนุสุขหรือทุกข์ก็ต้องแล้ว
ย่อมไม่แสดงอาการขึ้นลง."
[[แก่อรรถ]]
บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า ล สุพฤกษ ได้แก่ ในธรรมทั้งหมด
ต่างโดยธรรมมีขันธ์ & เป็นดังนั่น บูรพี คือว่า สมุโสรา.
กล่าวว่า วชญดี ความว่า สัตบรุษเมื่อรํ้าธนาระออกด้วย
อรหมัวภรรญาณ ชื่อว่าอ่อนวันฉัตรกะ.
กล่าวว่า น กามญาณ ได้แก่ผู้ใดถาม, (อีกอย่างหนึ่ง) ได้แก่
เพราะเหตุแห่งกาม คือเพราะกามเป็นเหตุ.
สองบทว่า ลูปุณิติ สนฺโฒ ความว่า สัตบรุษทั้งหลายมีพระ
พุทธเจ้าเป็นดังนี้ ย่อมไม่บ่นเพื่อวัวยคนเลย (ทั้ง) ไม่นั่งผู้อื่นให้
นั่งเพื่อ เพราะเหตุแห่งกาม. จึงอยู่ ภูมิเจฬาได้นำไปเพื่ออภิกษา
ตั้งอยู่ในอัจฉรา กล่าวคำเป็นต้นว่า "อุปาส ฑุรนตรีของ
ท่านยังสุขายิหรือ? อปิปะอะไร ๆ คำอาจแห่งราชภัยและ
โภคภัยเป็นดังนี้ ไม่มีไรสัตว์ ๒ เท้าสัตว์ ๔ เท้าคอกหรือ " ภูมิ
เหล่านี้ชื่อว่า ย่อมบ่นเพื่อเอง ก็ร่นกล่าวอย่างนั้นแล้ว (พูด)
ให้เขานิเทศดว่า "อย่างนั้น ขอรับ พวกผมทุกคนมีความสุขดี,
อุปิปอะไร ๆ มมีไม่ได้, บัดนี้ เรือนของพวกผมมีว่าน้ำเหลือเพื่อ,
นิมนต์ท่านอยู่ในนี้และ" ดังนี้ ชื่อว่าให้บุคคลอ่อนน้อมเพื่อ ส่วน
สัตบรุษทั้งหลาย ย่อมไม่ทำการบ่นเพื่อแก้ทั้ง ๒ อย่างนี้.
๑. ขั้น ๕ รูปปั้นส์ เวนานขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์.