พระพิมพ์วัชฏุกแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 165 : หน้า 167/227

ประโยค๒ - พระพิมพ์วัชฏุกแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 165 นิคดี๙ สังมิใช่ประโยชน์[ความฉิบหาย] จักมีแก่นท่าน..." พราหมณด์ในพระพุทธศาสนั่นแล้ว ได้ให้สารภาพว่า "คิดละ คิดละ ท่านผู้เป็นอาจารย์ของคณะ ท่านผู้เป็นใหญ่ในคณะ พระองค์เทียว ย่อมทรงทราบทั้งสิ่งที่เป็นประโยชน์ ทั้งสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์." พระศาสดา อย่างนั้น พราหมณ์ ฯ นั้นชื่อว่าผู้สิ่งที่เป็นประโยชน์ และสิ่งมิใช่ประโยชน์ เช่นกันด้วยเราไม่มี. ลำดับนั้น พระศาสดาตรวจดูอธิษฐานของพราหมณ์นั้นแล้ว จึงตรัสถามว่า "พราหมณํ ท่านเป็นอยู่ (เลี่ยงชิวะ) ด้วยการงานอะไร?" พราหมณํ ด้วยการงานคือการเล่นสะกะ (การพนัน) พระโพดมผู้เจริญ. พระศาสดา ก็นานชนะหรือเปล่า? [ ชนะคนเป็นการประเสริฐ ] เมื่อพราหมณ์นั้นถูกว่า "ชนะบ้าง แพ้บ้าง" ดังนี้แล้ว พระศาสดาจึงกล่าวว่า "พราหมณํ นั่นยังมีประมาณน้อย, ขึ้นชื่อว่าความชนะของบุคคลผู้นั้นผู้เป็นอื่นไม่ประเสริฐ ส่วนผู้ใดชนะคนได้ ด้วยชนะก็เสด ความชนะของผู้นั้นประเสริฐ; เพราะว่าใคร ๆ ไม่อาจทำความชนะนั้นให้กลับพ่ายแพ้ได้" เมื่อจะทรงสอนคนสนิทแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถาด้วยว่า:-