บรรพกรรมของพระสิโตเถระ : หน้า 128/227

ประโยค - พระอิทธัปิฏฐิถูกปล่อยแล้ว ตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย พวกเจ้าล่าวอะไร?" เมื่อภิกษุเหล่านั้นกราบทูลว่า "กถาธิอนี้ พระเจ้าเข้า" ดังนี้แล้ว เมื่อจะตรัสบรรพกรรมของท่านพระสิโตเถระนั้น จึงตรัสว่า:- [ บรรพธรรมของพระสิโตเถระ ] "ภิกษุทั้งหลาย ในกาลปีที่ ๙๘ แดนกบนี้ พระผู้มีพระภาค ทรงพระนามว่า วิสุทธิสังข์อุตม์ โลกแล้ว สมัยหนึ่งเสด็จเข้าอาริหาไปในชนบท กลับมาสู่กรุงของพระเจ้าคุณ พระราชทรงเตรียมอาคันตุกถาน เพื่อภิกษุสูงส่ง มีพระพุทธเจ้าประมุข ทรงส่งข่าวแก่ชาวเมืองว่า "ชนทั้งหลายของมาเป็นสหายในทานของเรา." ชนเหล่านั้นทำอย่างนั้นแล้วคิดว่า "พวกเราจักถวายทานให้ยิ่งกว่าท่านที่พระราชทานถวายแล้ว" ก็คูณสมมุติพระสาดาด ในวันรุ่งขึ้น คิดขึ้นว่าคนแต่งนั้นแต่งทานแล้ว ก็ส่งข่าวไปบอกแต่พระราชา พระราชเสด็จมาทอดพระเนตรเห็นทานของชนเหล่านั้นแล้วทรงดำริว่า "เราจักถวายทานให้ยิ่งกว่าท่านนี้" ในวันรุ่งขึ้นทรงมนต์พระสาดาดแล้ว พระราชไม่ทรงสามารถจะใช้พระเมืองแพ้ได้เลย. (ถึง) ชาวเมืองก็ไม่สามารถจะให้พระราชแพ้ได้. ในครั้งที่ ๖ ชาวเมืองคิดว่า "บัดนี้พวกเราจักถวายทานในวันรุ่งขึ้นโดยประกาศที่ใคร ๆ ไม่อาจพูดได้ว่า "วัดชื่อนี้ไม่มีในทานของชนเหล่านี้" ดังนี้แล้ว ในวันรุ่งขึ้นจัดแจงของถวายเสร็จแล้วตรวจดูว่า "อะไรหมดแล้ว? ยังไม่มีในทานนี้"