พระฐัมปวิตูฎกฉบับแปล ภาค ๔ - หน้า 120 : หน้า 122/227

ประโยค - พระฐัมปวิตูฎกฉบับแปล ภาค ๔ - หน้า 120 เรวตะ. พวกท่านไม่รู้จักกระผมหรือ? ขอรับ. พวกภิญญ. ไม่รู้ ผู้มีอายุ. เรวตะ. กระผมเป็นน้องชายของอุปติสสะ. พวกภิญญ. ชื่ออุปติสสะนั้น คือใคร? เรวตะ. ท่านผู้เจริญทั้งหลาย เรียกพี่ชายของกระผมว่า 'สารี-บุรต' เพราะฉะนั้นเมื่อกระผมเรียกว่า 'อุปติสสะ' ท่านผู้เจริญทั้งหลายจึงไม่ทราบ. พวกภิญญ. ก็เธอเป็นน้องชายของพระสารีบุรตเธรวะหรือ? เรวตะ. อย่างนั้น ขอรับ. ภิญญหล่านั้น กล่าวว่า "ถ้ากระนั้น มาเกิด พี่ชายของเธออนุญาตให้แล้วเหมือนกัน" ดังนี้แล้ว ก็ให้เปล่งเครื่องอารมณ์ของเขาออก ให้วางไว้ใน ที่สุดแห่งหนึ่ง ให้บวชแล้ว จึงส่งข่าวไปโก้พระเถร. พระเถร ฟังข่าวนั้นแล้ว จึงกราบทูลแด่พระผู้ภาคว่่า "พระเจ้าข้า ภิกษุทั้งหลายส่งข่าวมาว่า 'ได้ยินว่า พวกภิญญี่อยูู่ปู่ให้รวบรวม ข้าพระองค์ไปเยี่ยมเธอแล้วจึงจักกลับมา." พระศาสดา มีได้ทรงอนุญาตให้ไป ด้วยพระดำรัสว่า "สารภิญญ จงยับยั้งอยู่ก่อน." โดยกาลล่วงไป ๒-๓ วัน พระเถรที่จูลาลพระศาสดาอีก พระศาสดามิได้ทรงอนุญาตให้ไป ด้วยพระดำรัสว่า "สารภิญญ จงยับยั้งอยู่ก่อน, แม้ร็จจึงไป."