พระอิฐมปฏิรุกข์สมบัติ ภาค ๔ : หน้า 42/227

ประโยค - พระอิฐมปฏิรุกข์สมบัติ ภาค ๔ - หน้าที่ 40 นี้เป็นเวลาที่กษมา " ชาวประมง. กีวีงปลายมืออยู่ไหม ? มหาหกตะ : ไม่มี เพื่อน หมดสิ้นแล้ว ชาวประมง. ถ้าอย่างนั้น ปลาเตะเพี้ยน ๕ ตัว ข้ามมหกรม ไวเพื่อประโยชน์แก่ตน. แม้ถ้าแก้ต้องการจะเลี้ยงกิฐจ, จงเอาปลา เหล่านี้ไปเกิด" ดังนี้แล้ว ก็ได้ให้ปลาดะเพียนเหล่านั้นแก่มาไป [มหาหกตะ : ได้ถวายทานแด่พระพุทธเจ้า ] วันนี้น พระศาสตรตรวจดูสัตว์โลก ในดาวใกล้รุ่ง ทรง เห็นมหาหกตะ : เข้าไปในข่ายคือพระญาณของพระองค์ ทรง รำพิ่งว่า " จักมีเหตุอะไรนะ ? " ทรงดำรัสว่า " มหาหกตะ : คิดว่า ' ถึงเลี่ยงกิฐรูปหนึ่ง, จึงได้ทำงานจงบรรจงรถเวลา , เขา ถ้าได้กิฐรูปไหนหนอ ? " จึงทรงใคร่ครวญ " คนทั้งหลาย จัก พากย์ไปตามชื่อที่ตัวในบัญชีแล้ว ให้ยินในเรือนของตน ๆ มหา- มหากะ. เราเสียแล้ว จักไม่ไกลกู้อื่น." ใดนว่า พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ย่อมทรงทำความอนุเคราะห์ ในพวกเขาใจ เพราะฉะนั้น พระศาสตรทำกิจสรรเสริญแต่ชาตู่ แล้ว เสด็จเข้าสู่พระคันธภูมิ ประทับนั่ง ด้วยทรงดำรัสว่า " จัก สงเคราะห์มหาหกตะ" แม้มื่อมหาหกตะ : กำลังถือปลาเข้าไป สู่เรือน, บัดทูกับพลสลาลาสนของท้าวสักกะ แสดงอาการร้อน ท้าวเธอจงพิจารณาว่า " เหตุอะไรล่ะหนอ ? " ทรงดำรัสว่า " งานนี้ มหาหกตะ ได้ทำงานจงกับบรรรยาของตน ด้วยตั้งใจว่า ' จักถวาย