การทำบิณฑบาตและความกรุณาของพระสงฆ์ : หน้า 189/227

ประชโภค-พระอังครับทุกพูดอิอแบบภูมิ ภาค ๔ - หน้า 187 บิณฑบาตในบ้าน มาถึงที่อยู่ อาบน้ำในแม่น้ำแห่งหนึ่งในระหว่างทาง นั่งบนหาดทราย ทำภัตติ ในนตอนนั้น บุรีนั้นถึงที่นั่นแล้วได้ ยืนอยู่ ณ ที่สุดส่วนหนึ่ง ลำดับนั้น พระองค์ท้าวหลายถามเขาว่า "จะไปไหน?" บุรีนั้นบอกเนื้อความนั้นแล้ว พระองค์ท้าวหลาย เกิดความกรุณาในบุรีนั้น จึงกล่าวว่า "อุบาสก ท่านหัวเว็บั่ง จงไป นำไปมันมาแล้ว พวกเขาก็ให้ก้อนกลัศแก่ท่านรูปละก้อน " เมื่อเขานำ ไปมันมาแล้ว จึงกลูกด้วยแกลและกะบ โดยทำองที่จะฉันด้วยตนเองคฺ ได้ให้ก้อนกลัศรูปละก้อน ทราบว่า ธรรมเนียมมีดังนี้ ภิกษุผู้อะให้ ภัทรแก่ผู้มาถิในเวลา ฉัน ไห่ให้ด่วยจิตใจ มากบ้าง โดยทำองค์ที่จะฉันด้วยตนเองแล้ว เพราะฉะนั้น ภิกษแม้ลำนัน จึงได้ให้อยู่อย่างนั้น บุรีนั้นทำภัตติแล้วไหวพระองค์ทั้งหลาย ถามว่า "ท่านอธิร พวกพวกผู้เป็นเจ้า ใคร ๆ มินึดไว้หรือ?" พวกกิจผู ไม่มีการนิมนต์ก็ดอ คำสก, พวกมนุษย์อายอาหาร เช่นนี้แหล่ะทุก ๆ วัน ทุกคูญบูรณคิดว่า "เราแม้ขันแข็งทำงานตลอดกาลเป็นนิรันด์ ก็ไม่อาจได้อานิสงส์นี้นี้, ประโยชน์อันอะไรของเธอด้วยการไปอื่น เรา จำเป็นอยู่ในสำนักของภิกษุลานี้แหละ" ลำดับนั้น จึงกล่าวว่า ภิกษุ เหล่านี้ว่า "กระผมปรารถนาจะทำวัตถุปฏิบัติอยู่ในสำนักของพวกพระ ผู้เป็นเจ้า." พวกกิจฯ คีละ อุบาลสก. ๑. อนามิฤบิณฑบาต ภิษฎะเมิดธรรมเนียมนี้ ท่านปรอาบอิตทุกถุกฎ.