ข้อความต้นฉบับในหน้า
โปรโมชั่น - พระอิฐมปฏิฆษาฯฉบับแปล ภาค ๔ หน้า 69
[ พระศาสดเสด็จไปกรุงเทพฯ ]
พระศาสดาประทับอยู่ที่เมืองเวรุษชาน (?) เส้นโลมาเสด็จทรงอำลาว่าชาญ แล้ว มีอัครราชสมบัติอันพรหมเป็นหมั้นแล้ว. ทรงให้เขาตั้งอยู่ในสารนะแล้ว เสด็จออกจากเมืองเวรุษชานเสด็จจาริกไปโดยลำดับ สมัยหนึ่ง เสด็จถึงกรุงเทพฯ ประทับอยู่ในพระเจดีย์ในพระเชตวัน
ก็ไปกาลนั้น พวกกินเดนประมาณ ๕๐๐ คน อาศัยพวกกิทูบอยู่ในวิหารนั้นเอง. พวกเขากินโภชนานั้นในที่เหลือจากภิกษุทั้งหลายแล้ว ก็นอนหลับ ลูกขึ้นแล้ว ไปสู่น้ำเม่า แผดเสียงไหร่ร้อง กระโดดโลดเต้น ช้อนบวบปล่า เล่นกันอยู่ ประพฤติแต่ฉันอาจารย์ ทั้งภายในในวิหาร ทั้งภายนอกวิหาร.
พวกกินเดนสนุกกันในโรงธรรมว่า "ฤทธิ์ผู้มีอุ้งท้องหลาย, ในเวลาที่กิทูบก็อายุ (?) ผู้กล้ามิได้ (?) วิการอะไร (?) ในเมืองเวรุษชานา แต่พื่นนี้ กินโภชนานั้นเป็นที่เอ็นอันตราย. ส่วนภิกษุสงสอยู่ แม้ในเมืองเวรุษชาน ถึงในวันนี้ ก็พากันอยู่เองสงเสนอมิได้เหมือนกัน.
[ พระศาสดาทรงตรัสว่าโลกกชาดก ]
พระศาสดาเสด็จไปสู่วิธรรมนแล้ว ตรัสว่ามา “ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอพูดอะไรกัน ?” เมื่อพวกกิทูบฎบทว่า “เรื่องชื่ออีนี้” ดังนี้แล้ว ตรัสว่า “แต่ในกล่าถ่าน คนกินคนเหล่านี้ เกิดในกำเนิดผาเป็นพ๐๐ ได้กินมังสโน่อย่านโล่ ซึ่งถึงการบำว่า ‘น้ำหาง’