ความเกิดและความเสื่อมแห่งปัญจุจฉา : หน้า 217/227

ประโโยค - พระธรรมปวฑฺ ฒูกขาแปล ภาค ๕ หน้า 215 ความเกิดและความเสื่อมแห่งปัญจุจฉานั้น ประเสริฐกว่า ความเป็นอยู่ ๑๐๐ ปี ของผู้ไม่เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมแห่ง ปัญจุจฉา" ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงสนับสนุนแสงสวรรค์ จึงทรง พระคาถาว่า :- " ก็ผูใด ไม่เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมอยู่ พึงเป็นอยู่ ๑๐๐ ปี, ความเป็นอยู่วันเดียว ของ ผู้เห็นความเกิดและความเสื่อม ประเสริฐกว่า ความเป็นอยู่ของผู้นั้น." [ แก้วรฐ ] บรรดาบทเหล่านั้น บาทพระคาถาว่า อปลสฺ อุทุพพย ความ ว่า "ไม่เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมอยู่ " ด้วยลักษณะ ๒๕ แห่ง ปัญจจันทร์ บาทพระคาถาว่า ปุสโต อุทุพพย ความว่า ความเป็น อยู่แม้วันเดียว ของผู้เห็น ความเกิดขึ้นและความเสื่อมแห่งปัญจุจฉานี้ เหล่านั้น ประเสริฐกว่า ความเป็นอยู่ของบุคคลอื่นนี้. ในกลอนบทธนาน นางปุญจาภารบรรจุพระอรหัตพร้อมด้วย ปฏิสัมนิภัททังหลาย ดังนี้แล. เรื่องนางปฏิญาจา จบ.