พระจารีริเยตรในพระพุทธศาสนา : หน้า 145/227

ประโยค๖- พระอุโบสถภัทิย์ฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ ๑43 ๒. เรื่องพระจารีริเยตร [๒๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดามีอธิษฐานอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารถพระ ทรงจารีริเยตร คัสพระธรรมเทศนาว่า " สหสุปิโจ คาวา " เป็นต้น. [ทรูจารีริเยตรสำคัญว่ามนต์อรหันต์] ความพิสดารว่า ในกาลครั้งหนึ่ง มนุษย์เป็นอันมากแสนเรือไป สู่มหาสมุทร เมื่อเรือปังในภายในมหาสมุทร ได้เป็นภิกาขาของเต่า และปลาแล้ว บรรดามนุษเหล่านั้น บรรดาคนหนึ่งแล้วยกระดานไว้ได้ แผ่นหนึ่ง พยายามจะเลือกไป สู่วงแห่งท่าเรือชื่อสุมปะรคะ ผนุงนุ่ม ของเขาไม่มี บรรดานั้นไม่เห็นอะไรอื่น จึงเอาเผ่านท่อนไม้แห่งเป็น ผืนผ่ื่นดม ถือกระบวนจากเทวสถา ไปสู่ท่าเรือสุมปะรคะ มนุษย์ ทั้งหลายเห็นเขาแล้วให้เขาคุณและภัตเป็นต้น แล้วกล่าวว่า " ผู้นี้เป็น พระอรหันต์" ก็บรรดานนั้น เมื่อมนุษย์ทั้งหลายนำผ้าข้ามไป คิดว่า " ถ้าจะจับหุ่งหรือจับหนา ลากสักกระของเราจักเสื่อม " จึง ห้ามที่เขานำมาเสีย มุ่งมาแต่เปลือกไม้เท่านั้น. ครั้งนั้น เมื่อเขาดูกุมุษย์เป็นอันมากว่าอยู่ว่า " เป็นพระ อรหันต์ " ความปริวิตกแห่งใจจึงเกิดขึ้นว่า " พระอรหันต์ หรือผู้บรรลุพระอรหันต์มรรคผลใดเหล่านี้ในโลก บรรรคา *พระมาหาไปรัง ป.ช. ๕ วัดวรนิเวศวิหาร แปล.