ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปิฎกฐิภัทรคำแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 104
จากิ " ด้วยสำคัญว่า " เป็นอัครสาวกของพระองค์." พระศาสดา
รับสั่งให้เรียกพระธรมมาแล้ว.
[ พระธรมะเปรียบเทียบดูอุปม่า ๘ อย่าง ]
ในขณะนั้น พระมาไม่คติกลายพระธรมะและพระอานนทเกร็ด
แล้วว่า " พระศาสดาไม่ทรงทราบความที่แท้จริงนี้ อันพี่ชายของ
พวกเราไม่ประทารแล้วก็กำไม่ แต่พระองค์จักทรงประสงค์ให้ท่าน
บันลือสีหนาท, เราจัดให้บริบูรณ์แล้วกล่าวว่า " ท่านผู้มีอุทกหลาย
จงออก, ท่านผู้มีอุทกหลายจงออก, บัดนี้ท่านพระสาริบตุจังกบันลือ
สีหนาท ณ เมืองพระพิษณุแห่งพระผู้มีพระภาค " ให้ภิกษสงฆ์หมู่ใหญ่
ประชุมกันแล้ว.
ฝ่าพระธรมะถอยบังความพระศาสดันั่งแล้ว. ลำดับนั้น พระ
ศาสดาตรัสถามเนื้อความนั้นกะแนพระธรมะนั้นแล้ว. พระธรมะไม่กราบ
ทูลทันที่ว่า " ภิกษู่นี้ข้าพระองค์ไม่ประทารแล้ว" เมื่อจึงว่า
คุณกาของตนจึงกราบทูลว่า " พระเจ้า ข้า สตรียเป็นไปในกาย อันภิกษุใด
ไม่พึงเข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย, ก็นับพระธรมะทั้งสองพระรามีรูปใด
รูปลังก็นักในศาสนนี้ ไม่ขอโทษแล้วพึงหลีกไปสู่ที่อาศิรณ" ดังนี้แล้ว
ประกาศความที่แท้จริงแห่งจิตเสมอด้วยแผ่นดิน, เสมอด้วย น้ำ ไฟ ลม
ผ้าเช็ดสี, เด็กจันทาล โอ้อาสะมีขาขาด ความอีอดอัดด้วยกายของ
ตนเหมือนชาวภูมิปัน และการบริหารของตน จุดอาณะมันนั่น
โดยนัยเป็นดังว่า " พระเจ้า ข้า บุคลอ้อมทั้งของสะอาดบ้าง ย่อม