พระธรรมปิฎกฐิภัทรคำแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 104 : หน้า 106/227

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐิภัทรคำแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 104 จากิ " ด้วยสำคัญว่า " เป็นอัครสาวกของพระองค์." พระศาสดา รับสั่งให้เรียกพระธรมมาแล้ว. [ พระธรมะเปรียบเทียบดูอุปม่า ๘ อย่าง ] ในขณะนั้น พระมาไม่คติกลายพระธรมะและพระอานนทเกร็ด แล้วว่า " พระศาสดาไม่ทรงทราบความที่แท้จริงนี้ อันพี่ชายของ พวกเราไม่ประทารแล้วก็กำไม่ แต่พระองค์จักทรงประสงค์ให้ท่าน บันลือสีหนาท, เราจัดให้บริบูรณ์แล้วกล่าวว่า " ท่านผู้มีอุทกหลาย จงออก, ท่านผู้มีอุทกหลายจงออก, บัดนี้ท่านพระสาริบตุจังกบันลือ สีหนาท ณ เมืองพระพิษณุแห่งพระผู้มีพระภาค " ให้ภิกษสงฆ์หมู่ใหญ่ ประชุมกันแล้ว. ฝ่าพระธรมะถอยบังความพระศาสดันั่งแล้ว. ลำดับนั้น พระ ศาสดาตรัสถามเนื้อความนั้นกะแนพระธรมะนั้นแล้ว. พระธรมะไม่กราบ ทูลทันที่ว่า " ภิกษู่นี้ข้าพระองค์ไม่ประทารแล้ว" เมื่อจึงว่า คุณกาของตนจึงกราบทูลว่า " พระเจ้า ข้า สตรียเป็นไปในกาย อันภิกษุใด ไม่พึงเข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย, ก็นับพระธรมะทั้งสองพระรามีรูปใด รูปลังก็นักในศาสนนี้ ไม่ขอโทษแล้วพึงหลีกไปสู่ที่อาศิรณ" ดังนี้แล้ว ประกาศความที่แท้จริงแห่งจิตเสมอด้วยแผ่นดิน, เสมอด้วย น้ำ ไฟ ลม ผ้าเช็ดสี, เด็กจันทาล โอ้อาสะมีขาขาด ความอีอดอัดด้วยกายของ ตนเหมือนชาวภูมิปัน และการบริหารของตน จุดอาณะมันนั่น โดยนัยเป็นดังว่า " พระเจ้า ข้า บุคลอ้อมทั้งของสะอาดบ้าง ย่อม