พระธัมม์ปทัฏฐกถา ภาค ๔ – หน้าที่ 218 : หน้า 220/227

ประโยค– พระธัมม์ปทัฏฐกถา ภาค ๔– หน้าที่ 218 กลายเป็นเงินและทองนั้น. ลำดับนั้น เศรษฐีถามนางว่า "แม่ เรือนเจ้าของอยู่ไหน." เมื่อ นางตอบว่า "ชื่อโน่นนี่" รู้ความนั่งยังไม่มีสมบั้มแล้ว จึงเก็บ ทรัพย์นำมาเพื่อดูของตน ให้ทรัพย์ ๕๐ โกฏิไว้. ทรัพย์ ทั้งหมดได้กลายเป็นเงินและทองดังเดิม. สมัยอื่นนางตั้งครรภ์ โดยกาลล่วงไป ๑๐ เดือน นางคอลอญุตร แล้ว. บุตรนั้นได้กำละแล้วในเวลาเดินได้. นางห้ามพวกชนที่จะนำ บุตรนั้นไปเฝา เพราะนางไม่ควนเห็นความตาย อุ้มร่างบุตรผู้ตายแล้ว ด้วยสะเอว ด้วยหวังว่า "จักถามถึงยา เพื่อบุตรเรา" เที่ยวถามไป ตามลำดับเรือนว่า "ท่านทั้งหลายรู้จักยาเพื่อบุตรฉันบ้างไหม หนอ?." ที่นั้น คนทั้งหลายพูดกับนางว่า "แม่ เจ้เป็นบ้านแล้วหรือ? เจ้เกี่ยวถามถึงยเพื่อบุตรของเรานี้แน่แท้" จึงเที่ยวไป. ที่นั้น บุตรผู้เป็นบุตรติดคนหนึ่ง เห็นนางแล้วคิดว่า "ชิตา ของเรานี้จักคอลอญุตรคนแรก ไม่เคยเห็นความตาย เราเป็นที่พึ่ง ของหญิงผู้นี้ย่อมควร" จิ้มกล่าวว่า "แม่ ฉันไม่รู้จ้า แต่นั้น รู้จักคนผู้ยา.". นางโคมมี. ใครรู้? พ่อ. บิดาดิ. แม่ พระศาสดาทรงทราบ, จงไปทูลถามพระองค์กิด. นางกล่าวว่า "พ่ อฉันจักไป จักถุถาม พ่อ" ดังนั้นแล้ว เข้าไปเฝ้าพระศาสดา ถวายบังคมแล้วนั่งอยู่ ณ ที่สุดข้างหนึ่ง ทูล