พระธัมมปทุตฺตชาฏก๎ก๎ภาค ๔ – หน้าที่ 146 : หน้า 148/227

ประโยค – พระธัมมปทุตฺตชาฏก๎ก๎ภาค ๔ – หน้าที่ 146 [ พระสมบัติความจริงแก่การวิจัย ] พระมนต์ได้มีความปริวิตกอย่างว้า " มุนีนี้พลาดบันใดแล้ว ขึ้นสู่วิชา ทำสมาธิกับเรา เดี๋ยวนี้เขาถวายอภิวาทฐิเที่ยวไป พิงฉายหาย เรายังเขาให้สดใจ " ที่นั่นพระมนต์มันเข้าไปหามรุห็นนั้น แล้วกล่าวอย่างนี้ว่า " พระและท่านไม่ใช่เป็นพระอรหันต์ดอก ท่านยังไม่ได้บรรลุพระอรหันต์มรรคาเลย ถึงปฏิปทาของท่านเป็นเหตุเป็นพระ อรหันต์ หรือเป็นผู้บรรลุพระอรหันต์มรรคา ก็ยังไม่มี” พาทิษะแดดู มหาพรหมผู้พูดอยู่ในอากาศดังกล่าวว่า " โอเราทำกรรมหนัก เรา คิดว่า 'เราเป็นพระอรหันต์,' ก็นมหิทธิ์พูดเฉลียวว่า 'ท่านไม่ใช่ พระอรหันต์,' ท่านยังไม่ได้บรรลุพระอรหันต์มรรคาเลย," พระอรหันต์ คืนนั้นอยู่ในโลกหรือหนอแกล ? " ทันนั้นเขาถามมหาพรหมนั่นว่า " ท่านผู้เป็นเทวดา เดี๋ยวนี้พระอรหันต์หรือผู้บรรลุพระอรหันต์มีอยู่ในโลกหรือหนอแกล ?" ครั้งนั้น เทวดาบอกแก่พาทีอนั้นว่า " พาทิษะ นครชื่อสาวดี มีอยู่ในนครนบทกบอกอร, เดี๋ยนี้ พระผู้มีพระภาคผูเป็นพระอรหันต์ สัมมาสัมพุทธนั่น ประทับอยู่ในพระนครนั้น, พาทิษะ ก็คือพระพุทธ ภาคนั้น เป็นพระอรหันต์ด้วย ทรงแสดงธรรมเพื่อความเป็นพระ อรหันต์ด้วย " [ ทาริยสะไปฝ่าพระศาสนา ] พาทิษะฟังคำของเทวดาในส่วนแห่งรสรี่แล้ว มีใสดใส ในทันใด