พระอิฐมปฏิรูปกฏแปลง ภาค ๔ - หน้า ๓๙ : หน้า 41/227

ประโยค - พระอิฐมปฏิรูปกฏแปลง ภาค ๔ - หน้า ๓๙ ทั้ง ๒ ได้มีข้าวสารรวม ๕ ทะนาน ด้วยประกาศนี้. ทั้ง ๒ ผิวเมื่ันยืนร่าเริงว่า "เราได้ไทยธรรมแล้ว" ลูก ขึ้นแต่ช่างรู้. ภรรยาพูดคะนหามากคุดคะว่า "ไปหาผักมาชา นาย" เขาไม่เห็นผักในร้านดาด จึงไปผึ้งแม่น้ำ มีรายร่างว่า "จักได้ ถาวโภชนะแก่พระผู้เป็นเจ้า" ร้องเพลงพลาง เลือกเก็บผักพลาง. ชาวประมงยืนทอดแหใหญ่ๆ รู้ว่า "เป็นเสียงของมหาคมคะ" จึงเรียกเขามาถามว่า "แกมีดินดีเหลือเกิน ร้องเพลงอยู่, มี เหตุอะไรหรือ?" มหาคมคะ. เก็บผัก เพื่อน. ชาวประมง. จักทำอะไรกัน ? มหาคมคะ. จักลื่อกินภูกุสัก ๆ หนึ่ง. ชาวประมง. โอ! ยิ้มละ ภิกษึที่ฉันผักของแก่. มหาคมคะ. จะทำอย่างไรได้ ? เพื่อน, กันต้องเลี้ยงภูกุด้วย ผักที่กันได้. ชาวประมง. ถ้าอย่างนั้น มานี้เกิด. มหาคมคะ. จักทำอะไร ? เพื่อน. ชาวประมง. จักลื่อเอาปลาหล่านี้ ร้อยให้เป็นพวง มีราคา บาทหนึ่งบ้าง ถึงบาทบ้าง กาหปะหนึงบ้าง. เขาได้กระทำอย่างนั้น. ชาวเมืองซื้อปลาที่มาหาคมคะร้อยไว้ ๆ ไป เพื่อประโยชน์แก้ ภิญญ์ที่คนันนิ่งแล้ว ๆ เมื่อเขากำลังขอปล่อยนั่นเเล, ลีลิงลา ภิกขาจารแล้ว. เขากำหนดเวลาแล้ว กล่าวว่่า "จักต้องไป เพื่อน,