พระฐัมม์ทัศต์ฉาก แปล ภาค ๔ : หน้า 198/227

ประโยค- พระฐัมม์ทัศต์ฉากแปล ภาค ๔ หน้าที่ 196 ในระหว่างทาง แสดงธรรมแก่โจรเหล่านั้นเป็นผู้อพวกโจรจิตเล่มใส ปล่อยไปด้วยคำว่า " ท่านไม่พึงบอกความที่พวกผมอยู่ในที่นี้ใคร ๆ " เห็นมารดาบิดาเดินสวนทางมาที่กราบสั่งจะไม่อธิบายมารดาบิดาเหล่านั้น แม้เดินไปทางนั้นนั้นแหละ เมื่อมารดาบิดาเมื่อพวกโจรเปิดเปิง คําว่า " ชะรอยว่าแม้ท่านก็เป็นพวกเดียวกันกับพวกโจรจึง ไม่บอกแก่เรา" โจรเหล่านั้นได้นเสียงแล้ว รู้ความที่สมเด็จไม่บอก ก็นำราดำดิบ ไปสั่งให้ลุกขึ้นด้วย เมื่อธุดฏสงฆ์สองนิ่งนั้นก็ ยังโจรเหล่านั้นทั้งหมดให้ขนแล้ว เหมือนสงฆาลามเนร นำมาวังสำนัก พระอุปชามัย ผู้อุปชามัยนั้นส่งไปสำนักพระศาสดา พากิญญ์ เหล่านั้นไปปราบดูเรื่องนั้นแต่พระศาสดาแล้ว พระศาสดาตรัสถามว่า " เข่าว่าอย่างนั้นหรือ ? ภิกษัท้งหลาย " เมื่อพวกก็บอกว่า" ดูแล้ว พระเข้าใจ " เมื่อจะทรงสืบอนุสนิทแสดงธรรมโดยก่อนนั่นแล จึง ตรัสพระคาถานี้ว่า :- " ผู้ใดใดศิริ มิใดไม่ตั้งมั่น พึงเป็นอยู่ ๑๐๐ ปี, ความเป็นอยู่วันเดียว ของผู้มีศีล มีมานะ ประเสริฐ กว่า ความเป็นอยู่ของผู้บัน.." (ชื่อเรื่องอธิฏฐานสามเณร) แม้น บ้างเจ้าก็กล่าวไว้แล้วด้วย พระคาถานี้เหมือนกัน เรื่องสงฆจามเณร จบ.