พระฐัมปิทัฬฐ์ฉบับแปล ภาค ๔ : หน้า 107/227

ประโยค- พระฐัมปิทัฬฐ์ฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 105 ถึงของอันไม่สะอาดบ้าง ลงในแผ่นดินแม้มันจะใด." ก็แคเมื่อพระเณรกล่าวคุณของตน ด้วยอุปม่า ๘ อย่างนี้อยู่, แผ่นดินใหญ่ไหวจนที่สุดน้ำ ในวาระทั้ง ๙ แล้ว ก็ในเวลานูปมาด้วยผ้าหีบศพดี เด็กจัณฑาล และภาชนะแมันขึ้นมา ภิกษาผู้ชุนไม่อาจเพื่อถลนลำน้ำได้, ธรรมสังเกตเกิดแก่อภิชฌานทับหลายแล้ว. เมื่อพระเณรกล่าวคุณ ของตนอยู่นั่นแหละ, ความเร่าร้อนเกิดขึ้นในอริยะทั้งสังข์ของภิกษุผู้กล่าวๆ แล้ว. ทันใดนั้นแล ภิกษุนั้นหมอของใกล้พระบาททั้ง ๒ ของพระผู้ พระภาค ประกาศไทยในพระทมกล่าวว่า ด้วยคำอันไม่จริงแสดง ไทยส่องเกินแล้ว. [ จิตของพระสารัตบุตรเหมือนแผ่นดิน ] พรศาสตดรสเรียกว่า พระเณรมาแล้ว ตรัสว่า " สมิฐต เอตองอดไทยต่อโมมรบูรนี้เล่า, ตลอดเวลาที่ระของเขา จังไม่แตกโดย ๓ เสียง." พระเณรนั่งกระไหงประคองอัญชลีราบูลว่า " พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ขอมอดโทษต่อผู้เขาอยู่นั่น, และขอผู้เอานั้นองค์โทษต่อ ข้าพระองค์, ถาว่าโทษของข้าพระองค์มีอยู่อย่างหลายๆ ก็บุญทั้งหลายกล่าว," ฝิ่นหลายกว่ากว่า " ผู้มีอุทิ้งมาก ท่านทั้งหลายของจุความที่พระเณรดูคนไม่ด้ำธรรม, พระเณรจะกระทำความโกรธหรือความประทุษร้าย, แม้จะประมาณน้อย ในเบื้องบนของภิกษุผู้กล่าวๆ ดูด้วยมุสาวาทชื่อเห็นปานนี้ ตัวเองเทียว นั่งกระไหงประคองอัญชลีให้ภิกษุนันออดโทษ." พระศาสนางรสดับก่อนนั้นแล้วตรัสถามว่า " ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอพูดอะไรกัน ?" เมื่อภิกษุทั้งหลายกราบถามว่า " ถามชื่อนี้"