ประโคป์ - พระฑัมปปฎิวัติฉบับแปล ภาค ๔ : หน้า 205/227

ประโคป์ - พระฑัมปปฎิวัติฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 203 ฉันนี้ก่อน. ก็ดังดังนั้นมา ก็บุนั้นได้ชื่อว่าพอทะสะ [ บูรพกรรมของพระสัปปทาสะ ] ดังได้กล่าวมา ในกาลแห่งพระศาสดาเจ้า บูรพแห่ง คุณผู้นี้ฟังธรรมของพระศาสดาแล้ว เกิดความสะดุดใจ จึงบรรพชาจ ได้อุปสมบทแล้ว โดยสัมผัสอื่นอีก เมื่อความเบื่อหน่าย เกิดขึ้น จึงบอกแก่ภิกษุผู้สายรูปหนึ่ง สายนันกล่าวโทษในภาวะ แห่งคุทธสัญญาเธอเจริญ ๆ ก็ภิญญานี้ก็ฟังบังแล้ว ก็ยินดียิ่ง ในพระศาสนา จึงบังดสนสมบูรณ์รำรวยทั้งหลายจึงรับบิทในเวลา ที่หน่ายก่อน ให้หมดความตื่นใจใกล้ของระแห่งหนึ่ง ฝ่าย สายนันกล่าวในในที่กล้นอร. ลำดับนั้น ภิกษุนั้นกล่าว กะสายนันอย่างนี้ว่า "ผู้มีอายุ ผูมเมื่อสิ้น ได้ปรารถนาจะถวาย บริขารเหล่านี้เท่านั้น." สายนันเกิดโศกนึดว่า "เราจะ ต้องการอะไรด้วยภิกษูผู้นั้นบ้างหรือสักเสียด งั้นนี่ เราจักยัง บริขารทั้งหลายให้จบหาย." ตั้งแต่นันมา สายนันพูดเป็นต้นว่า "ผู้มีอายุ บัดนี้จะประโยชน์อะไรด้วยชีวิตของพวกเรา ผู้ซึ่งมีมือ ถือกระเนือง เที่ยวไปเพื่ออด้อข้ามในสุกูผู้อื่น ? (ทั้ง) ไม่ทำ การสนทนาปราศรัยกะบุตรและภรรยา " ดังนั้นแล้ว ก็กล่าวคุณ แห่งภาวะของคุทธสัจ. ภิกษุนั้นฟังคำของสายนันแล้ว ก็กล้าวสัก ขึ้นอีก คิดว่า "สายนี้เมื่อเรากล่าวว่า ' ผมกระสัน, ก็กล่าวโทษ ในภาวะแห่งคุทธสัจก่อน บัดนี้ กล่าวถึงคุณเนือง ๆ, เหตุอะไร