ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคป์ - พระฑัมปปฎิวัติฉบับแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 203
ฉันนี้ก่อน. ก็ดังดังนั้นมา ก็บุนั้นได้ชื่อว่าพอทะสะ
[ บูรพกรรมของพระสัปปทาสะ ]
ดังได้กล่าวมา ในกาลแห่งพระศาสดาเจ้า บูรพแห่ง
คุณผู้นี้ฟังธรรมของพระศาสดาแล้ว เกิดความสะดุดใจ
จึงบรรพชาจ ได้อุปสมบทแล้ว โดยสัมผัสอื่นอีก เมื่อความเบื่อหน่าย
เกิดขึ้น จึงบอกแก่ภิกษุผู้สายรูปหนึ่ง สายนันกล่าวโทษในภาวะ
แห่งคุทธสัญญาเธอเจริญ ๆ ก็ภิญญานี้ก็ฟังบังแล้ว ก็ยินดียิ่ง
ในพระศาสนา จึงบังดสนสมบูรณ์รำรวยทั้งหลายจึงรับบิทในเวลา
ที่หน่ายก่อน ให้หมดความตื่นใจใกล้ของระแห่งหนึ่ง ฝ่าย
สายนันกล่าวในในที่กล้นอร. ลำดับนั้น ภิกษุนั้นกล่าว
กะสายนันอย่างนี้ว่า "ผู้มีอายุ ผูมเมื่อสิ้น ได้ปรารถนาจะถวาย
บริขารเหล่านี้เท่านั้น." สายนันเกิดโศกนึดว่า "เราจะ
ต้องการอะไรด้วยภิกษูผู้นั้นบ้างหรือสักเสียด งั้นนี่ เราจักยัง
บริขารทั้งหลายให้จบหาย." ตั้งแต่นันมา สายนันพูดเป็นต้นว่า
"ผู้มีอายุ บัดนี้จะประโยชน์อะไรด้วยชีวิตของพวกเรา ผู้ซึ่งมีมือ
ถือกระเนือง เที่ยวไปเพื่ออด้อข้ามในสุกูผู้อื่น ? (ทั้ง) ไม่ทำ
การสนทนาปราศรัยกะบุตรและภรรยา " ดังนั้นแล้ว ก็กล่าวคุณ
แห่งภาวะของคุทธสัจ. ภิกษุนั้นฟังคำของสายนันแล้ว ก็กล้าวสัก
ขึ้นอีก คิดว่า "สายนี้เมื่อเรากล่าวว่า ' ผมกระสัน, ก็กล่าวโทษ
ในภาวะแห่งคุทธสัจก่อน บัดนี้ กล่าวถึงคุณเนือง ๆ, เหตุอะไร