พระธรรมปิฎกอธิษฐานแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 122 : หน้า 124/227

ประโยค - พระธรรมปิฎกอธิษฐานแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 122 เธองถือเอาทางตรง". ก็ตือพระศาสดาทรงดำเนินไปทางนั้น, พวกเทวดาคิดว่า " พวกเราจักทำสักกาะแก่พระสิวลีเถระพระผู้เป็นเจ้าของเรา" ให้สร้างวิหารในที่โหฺนึง, ไม่ให้ไปกว่านี้ซึ่งหนึ่งลูกขึ้นแต่เช้าติว ถือเอาว่าดูจากข้าวมืดเป็นต้นอันเป็นทิพย์แล้วเทียวไปด้วยดังว่า " พระสิวลีเถระผู้เป็นเจ้าของเรา นั่งอยู่ที่ไหน ?" พระเถระให้ทวดถวยอัณฑ์ที่นำมาเพื่อดูน แก่ภิญโญิมพระท่านเป็นประมุข. พระศาสดาพร้อมทั้งบริวารสวยงามของพระสิวลีเถระผู้เดียว ได้เสด็จไปตลอดทางกันตระประมาณ ๓๐ โยชน์. ฝ่ายพระเรวตะเถระ เทพบาลมาของพระศาสดา จินธิมิดพระคันถูให้พระพุทธโพธิ์ นั่งในรอด ๕๐๐ ที่อรม ๕๐๐ และที่พักกลางคืนและที่พักกลางวัน ๕๐๐. พระศาสดาประทับอยู่ในสำนักงานของพระเรวตะเถื่อนั้นสิ้นกลประมาณเดือนหนึ่งแล. แม้ประทับอยู่ในที่นั้น ก็กรงสวยบุญของพระสิวลีเถระนั่นเอง. ก็บรรดาคำกุฎีเหล่านั้น ภิกขูเอก ๒ รูป ในเวลาพระศาสดาเสด็จเข้าไปสัปปะไส้สะเก็ด คิดแล้วอย่าว่า " ภิกษุนี้ทำวรวนกรรม (การก่อสร้าง) ประมาณอยู่นี้ว่ามีอยู่ จุดอาจำถามสมธรรมได้อย่างไร?" พระศาสดาทรงทำขี้อาการเห็นแก่หน้า ด้วยทรงดำรัสว่า " เป็นน้องชายของพระสารีบุตร" จึงเสด็จมาอยู่สำนักงานของเธอผู้ประกอบนวกกรรมเห็นปานนี้.' [ พระศาสดาอธิษฐานให้ภิญโญบูชาธรรม ] ในวันนั้น แม้พระศาสดาออกดูสัตว์โลก ในเวลาใกล้รุ่ง ⓐ. เวลาจะ เป็นสามโมง แต่เรียกว่า พระเถระ เป็นเพราะท่านบรรลุพระอรหัตผลแล้ว.