พระอุบาลีและการฝึกจิต : หน้า 141/227

ประโยค- พระอุบาลีทัศนีแปล ภาค ๔- หน้าที่ 139 จงฟังอุบาลีเกิด" เขาอําบรุฌมันจงอยู่ ดื่มอายุเต็มท้องแล้วมา ยืนพักพระเฑะะ- ได้รับบารมีของพระเฑะะ- ผู้กระทำผิดคดีให้เสร็จแล้ว. พระเฑะะเริ่มอนุโมทน่าเก่าแล้ว. เขาไม่อาจจะทำจิตของตน ให้ไปตามธรรมเทคของพระเฑะะได้. พระเฑะะสังเกตได้อังถามว่า "อุบาลีสาเหตุไร ท่านจึงไม่อาจทำจิตให้ไปตามเทคของได้?" ดามพาภิ์ธิ: " ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าทำกรรมหยามสามปี กาลนาน มนุษย์เป็นอันมากถูกข้าพเจ้าทำร้าย ข้าพเจ้าวะลึกถึงกรรมของตนานั้นอยู่ จึงไม่อาจทำจิตให้ไปตามเทคา นของพระ ผู้เป็นเจ้าได้. พระเฑะะคิดว่า" เราให้ลองบรุฌมัน " จึงพูดว่า "กี่ท่าน ได้กระทำตามชอบใจคุณ หรือกี่คุณอื่นให้กระทำว่า?" ดามพาภิ์ธิ: "ท่านผู้เจริญ พระราชให้ข้าพเจ้า" พระเฑะะ: " อุบาลี เมื่อเป็นเช่นนั้น อุบาละจะมีท่านอย่างไร หนอ?" [นายดามพาภิ์ธิยะตายไปเกิดในคฤศศูรี] อุบาลีเป็นคนธรรมดาๆ ถูกพระเฑะะกล่าวอย่างนั้นมีความสำคัญว่า "อุบาลีไม่มีแก่เรา" จึงกล่าวว่า "ท่านผู้เจริญ ถ้ากระนั้น ขอโทษจงกล่าวธรรมเกิด. อุบาลีนั้น เมื่อพระเฑะะทำอุโมทนาอยู่, มีจิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง ฟังธรรมอยู่ ยังบันดึเป็นไปโดยอนโลม (แกล้วรีย-ล้อ) ภายในแห่งโศกลในมิรณ ให้บังเกิดแล้ว. แม้พระเฑะะ กระทำอุโมทนาแล้วก็ลักไป."